Omówienie transmisji na żywo

Interfejs Pod Wyświetlanie API zapewnia dostęp do bloków reklam wideo z adaptacyjną szybkością transmisji bitów, przygotowanych w taki sposób, że można je połączyć bezpośrednio z widoczną dla użytkowników playlistą multimediów HLS lub MPEG DASH.

Ten interfejs API jest przeznaczony dla zaawansowanych wydawców i partnerów oferujących technologie wideo. Używanie tego interfejsu API na dużą skalę wymaga zaprojektowania i wdrożenia złożonego procesu wyświetlania multimediów, który nie jest objęty tą dokumentacją.

Wymagania wstępne

Zanim przetworzysz transmisję na żywo za pomocą interfejsu DAI – API, musisz utworzyć wydarzenie transmisji na żywo w interfejsie Google Ad Managera lub interfejsie API wydarzenia na żywo.

Komponenty

Na każdą implementację interfejsu API do wyświetlania bloków składają się 3 komponenty: Google Ad Manager, odtwarzacz wideo klienta i serwer do manipulacji plikami manifestu.

Diagram przepływu pracy udostępniania poda

Ad Manager

Za wyświetlanie reklam użytkownikom odpowiada Ad Manager. Możesz nim zarządzać za pomocą pakietu SDK Ad Managera lub interfejsu internetowego. Usługa jest odpowiedzialna za:

  • Odbieranie żądań strumienia z odtwarzacza klienckiego, podejmowanie decyzji o reklamach i dostarczanie odwzorowania dopasowanych do profili kodowania treści
  • Odpowiadanie na żądania segmentów reklam z odtwarzacza wideo klienta i dostarczanie odpowiedniej części bloku reklamowego danemu użytkownikowi.
  • Odbieranie i przetwarzanie pingów śledzenia z odtwarzacza wideo klienta

Odtwarzacz wideo klienta

Odtwarzacz wideo to aplikacja lub witryna, której klient używa do odtwarzania wywołanego strumienia wideo. Gracz ma następujące obowiązki:

  • Inicjowanie zasobu strumienia z Ad Managera i odbieranie obiektu strumienia reprezentującego pojedynczą sesję odtwarzania konkretnego zdarzenia transmisji na żywo.
  • Żądając pliku manifestu strumienia do serwera manipulacji plikami manifestu, co powoduje rozpoczęcie odtwarzania.
  • okresowe odpytywanie z Ad Managera metadanych bloku reklamowego, które opisują zdarzenia reklamowe umieszczone w segmentach reklam w strumieniu.
  • Nasłuchiwanie zdarzeń metadanych ograniczonych czasowo, które zawierają identyfikatory mediów reklamowych zgłoszone przez odtwarzacz. Po wykryciu tych zdarzeń odtwarzacz przekazuje je do Ad Managera, aby sprawdzić, czy zdarzenia reklamowe wystąpiły.

Więcej informacji o prawidłowej implementacji odtwarzacza wideo klienta znajdziesz w przewodniku wyświetlania bloków reklamowych na Twojej platformie:

Informacje o niestandardowych implementacjach znajdziesz w przewodniku po interfejsie DAI API w przewodniku dla klienta wyświetlania bloków reklamowych.

Serwer manipulacji plikiem manifestu

Serwer manipulacji plikiem manifestu to serwer, który hostuje plik manifestu strumienia dostarczany do odtwarzacza wideo klienta. Serwer ma te obowiązki:

  • Przesyłanie pliku manifestu do odtwarzacza wideo klienta
  • Żądanie szablonu okresu do Ad Managera (tylko w przypadku strumieni MPEG DASH) w celu wypełnienia segmentów reklam.
  • Podczas przerw na reklamy wstawiaj adresy URL segmentów reklam hostowane w usłudze Ad Manager do pliku manifestu strumienia wideo (w przypadku HLS) lub do okresu reklamy (w przypadku MPEG DASH).
  • Wyświetlam zmodyfikowany plik manifestu w odtwarzaczu wideo klienta.

Więcej informacji o implementowaniu niestandardowego serwera manipulatora pliku manifestu znajdziesz w przewodniku po manipulacji plikami manifestu.

Glosariusz

  • Zdarzenie transmisji na żywo: zdarzenie przechowujące ważne dane konfiguracji transmisji na żywo, np. profile kodujące. Wydarzenia z transmisją na żywo można tworzyć za pomocą Ad Managera.
  • Obiekt strumienia: obiekt reprezentujący pojedynczą sesję odtwarzania konkretnego zasobu wideo. Najważniejsze właściwości to identyfikator strumienia i adres URL do weryfikacji multimediów.
  • Blok reklamowy: grupowanie filmów z reklamami wyświetlanych w przerwie na reklamę.
  • Segmenty reklam: pliki segmentów multimediów na potrzeby przerwy na reklamę.
  • Metadane bloku reklamowego: metadane przerwy na reklamę używanej do renderowania interfejsu reklamy w kliencie, np. ukrywanie przycisków przewijania podczas wyświetlania reklamy.
  • Identyfikator mediów reklamy: metadane zakodowane jako tagi ID3 w plikach segmentów reklam. Te metadane służą do określania, kiedy podczas odtwarzania wystąpiły określone zdarzenia związane z reklamą, np. początek lub połowa reklamy.