ساخت مدل های فراخوانی

یک مدل فراخوانی مشخص می کند که کاربران چگونه Actions را در پروژه شما فراخوانی می کنند. وقتی کاربران یک Action را فراخوانی می‌کنند، یک مکالمه را با آن شروع می‌کنند که با مدل مکالمه شما تعریف می‌شود. شما می توانید فراخوانی را به روش های زیر تعریف کنید:

  • فراخوان اصلی - این تنها فراخوانی لازم برای پروژه Actions شما است. کاربران عبارتی شبیه به «Ok Google, talk to <display name>» می گویند تا با این هدف مطابقت داشته باشد، که معمولاً با خوش آمدگویی به کاربر با پیام خوشامدگویی انجام می دهید.

  • فراخوان‌های پیوند عمیق - این فراخوان‌های اختیاری هستند که به شما امکان می‌دهند عبارات آموزشی را در یک هدف سفارشی تعریف کنید، بنابراین کاربران می‌توانند به بخش خاصی از مکالمه شما پیوند عمیق بدهند. کاربران می‌توانند عبارتی شبیه «Ok Google, talk to <display name>» تا «deep link phrase>» را برای مطابقت با این نوع مقاصد بگویند (به عنوان مثال، «Ok Google, برای دریافت حقایق شرکت با Facts about Google صحبت کن» )

  • مقاصد داخلی - اینها فراخوان های اختیاری هستند که به شما امکان می دهند از مدل های فراخوانی تعریف شده توسط سیستم استفاده کنید. با اعلام پشتیبانی از یک intent داخلی، کاربران می توانند پروژه Actions شما را بدون نیاز به تعیین نام نمایشی خود کشف و فراخوانی کنند. برای مثال، کاربران می‌توانند بگویند «Ok Google, play a game» و «دستیار Google» می‌تواند Action شما را به عنوان گزینه‌ای برای فراخوانی ارائه دهد.

شکل 1. یک مدل فراخوانی شامل تمام اهدافی است که واجد شرایط شروع مکالمه با Actions شما هستند.

فراخوان اصلی را ایجاد کنید

هر پروژه Actions دارای یک فراخوانی پیش‌فرض و اصلی است که به عنوان نقطه ورود پیش‌فرض به پروژه Actions شما عمل می‌کند. مدل زبان این فراخوان با نام نمایشی پروژه شما مرتبط است، بنابراین کاربران فقط باید عبارتی شبیه به «Ok Google, talk» بگویند. به <نمایش نام>" برای استفاده از این فراخوانی. وقتی کاربران Actions شما را به این روش فراخوانی می‌کنند، زمان اجرا Assistant با هدف سیستم actions.intent.MAIN مطابقت دارد.

برای ایجاد فراخوان اصلی:

برای ایجاد فراخوان‌های پیوند عمیق، اهداف کلی کاربر را با عبارات آموزشی ایجاد می‌کنید که ورودی کاربر را که می‌خواهید برای پیوند عمیق تنظیم کنید، تعریف می‌کند. کاربران برای انجام فراخوانی پیوند عمیق، نام نمایشی شما را در ترکیب با عبارت پیوند عمیق می‌گویند (به عنوان مثال، "Ok Google, talk to <display name> تا <deep link phrase>" )

فراخوان های ضمنی ایجاد کنید

فراخوانی ضمنی به کاربران اجازه می دهد تا بدون استفاده از نام نمایشی پروژه شما، اقدام شما را فراخوانی کنند. برای یافتن کنش‌های منطبق، Google از سیگنال‌هایی استفاده می‌کند، مانند اینکه کاربران به «دستیار» می‌گویند کاری انجام دهد که شبیه عبارت فراخوانی برای یکی از مقاصد پیکربندی‌شده شما است، یا زمانی که کاربر در زمینه‌ای است که «اقدامات» شما مناسب است.

رویدادهای فراخوانی را مدیریت کنید

وقتی «دستیار» با یکی از اهداف کلی شما مطابقت دارد، رویدادی را راه‌اندازی می‌کند که می‌توانید آن را با یک کنترل‌کننده پردازش کنید. بخش های زیر آنچه را که گرداننده شما می تواند انجام دهد توضیح می دهد (شما می توانید یکی یا هر ترکیبی از این سه را انتخاب کنید).

یک وب هوک را راه اندازی کنید

کنترل‌کننده قصد شما می‌تواند با راه‌اندازی یک رویداد webhook به یک وب سرویس واگذار کند. برای راه اندازی یک وب هوک و داشتن یک وب سرویس برای رسیدگی به فراخوانی:

درخواست می کند

کنترل کننده قصد شما می تواند با یک اعلان ایستا پاسخ دهد. به طور معمول، درخواست‌هایی برای مقاصد فراخوانی به کاربر خوشامد می‌گویند، او را در مورد نحوه استفاده از Action راهنمایی می‌کنند، یا با اطلاعاتی که کاربر نیاز دارد بلافاصله پاسخ می‌دهند (اقدامات یک‌شات).

برای رسیدگی به تطابق قصد فراخوان با یک اعلان:

انتقال به یک صحنه

کنترل‌کننده قصد شما می‌تواند برای پردازش هدف فراخوانی منطبق، به صحنه منتقل شود. این به شما بیشترین انعطاف را برای اجرای منطق می دهد. برای انتقال به یک صحنه: