اگر قصد دارید با Google Assistant ادغام شوید، به Actions on Google Console مراجعه کنید.
در غیر این صورت، قبل از اینکه مجوز OAuth 2.0 را به سرویس خود اضافه کنید، اطلاعات زیر را آماده کنید و با روابط توسعه دهنده یا نماینده توسعه کسب و کار خود تماس بگیرید:
نشانی وب نقطه پایانی مجوز . این نشانی اینترنتی نقطه پایانی مجوزی است که میزبان آن هستید و Google با آن تماس می گیرد. ترافیک باید فقط از طریق HTTPS پذیرفته شود. برای مثال،
https://myservice.example.com/auth
. اغلب اوقات یک صفحه ورود به سیستم موجود را می توان برای خدمت به عنوان نقطه پایانی مجوز تنظیم کرد.redirect_uri
که بهعنوان پارامتری به نقطه پایانی مجوز شما ارسال میشود به شکل زیر خواهد بود:https://oauth-redirect.googleusercontent.com/r/YOUR_PROJECT_ID https://oauth-redirect-sandbox.googleusercontent.com/r/YOUR_PROJECT_ID
redirect_uri
باید برایclient_id
که به Google اختصاص میدهید در فهرست مجاز باشد.نشانی وب نقطه پایانی رمز . این نشانی اینترنتی نقطه پایانی رمزی است که میزبان آن هستید و Google با آن تماس می گیرد. ترافیک باید از طریق HTTPS و فقط از سایر سرویس های شناخته شده (مانند Google) پذیرفته شود. برای مثال،
https://oauth2.example.com/token
. نقاط پایانی مجوز و نشانه ممکن است در دامنه های مختلف میزبانی شوند.نشانی اینترنتی نقطه پایانی لغو رمز اختیاری . این نشانی اینترنتی نقطه پایانی ابطال است که میزبان شماست و Google با آن تماس می گیرد. ترافیک باید از طریق HTTPS و فقط از سایر سرویس های شناخته شده (مانند Google) پذیرفته شود. برای مثال،
https://oauth2.example.com/revoke
. ممکن است نقاط پایانی مجوز، نشانه و ابطال شما در دامنه های مختلف میزبانی شود.URL اختیاری حفاظت از حسابهای متقابل (RISC) . این نشانی اینترنتی است که شما میزبانی میکنید و Google با آن تماس میگیرد. شما ممکن است مقدار را انتخاب کنید.
شناسه مشتری و راز مشتری برای Google . شما باید یک شناسه مشتری به Google اختصاص دهید، که در درخواستهای OAuth 2.0 برای شناسایی منشأ درخواست استفاده میشود، و یک رمز مشتری، که برای جلوگیری از جعل درخواست استفاده میشود. شناسه سرویس گیرنده Google و راز سرویس گیرنده می توانند هر رشته ایمن URL به انتخاب شما باشند. باید مطمئن شوید که راز مشتری فقط برای Google و سرویس شما قابل مشاهده است.
رشته های دامنه اختیاری بسته به میزان و نوع داده های کاربر که API شما در دسترس قرار می دهد، ممکن است بخواهید محدوده هایی را تعریف کنید که دسته های مختلف داده های کاربر را نشان می دهد. با انجام این کار، طرفها میتوانند از کاربران شما اجازه بگیرند تا فقط به انواع خاصی از دادهها دسترسی داشته باشند و دادههای موجود برای مشتریان را فقط به محدودههای مجاز محدود کنند. بهویژه، اگر سرویس شما دادههای بیشتری از آنچه برای ادغام با Google لازم است در دسترس قرار میدهد، ممکن است از محدودهها استفاده کنید تا فقط به برخی از دادهها دسترسی داشته باشید.
- شناسه پروژه Google API شما