Gdy aplikacja żąda danych publicznych, żądanie nie musi być autoryzowane, ale musi towarzyszyć mu identyfikator, taki jak klucz interfejsu API.
Aplikacja musi identyfikować się za każdym razem, gdy wysyła żądanie do interfejsu Google Knowledge Graph, dołączając klucz interfejsu API do każdego żądania.
Uzyskiwanie i używanie klucza interfejsu API
Aby uzyskać klucz interfejsu API:
- Otwórz stronę Dane logowania w konsoli API.
-
Ten interfejs API obsługuje 2 typy danych logowania.
Utwórz dane logowania odpowiednie do projektu:
-
OAuth 2.0: gdy aplikacja żąda prywatnych danych użytkownika, musi wraz z żądaniem wysłać token OAuth 2.0. Aplikacja najpierw wysyła identyfikator klienta, a być może także klucz klienta, aby uzyskać token. Dane logowania OAuth 2.0 możesz generować dla aplikacji internetowych, kont usługi lub zainstalowanych aplikacji.
Uwaga: ten interfejs API nie wymaga żadnych metod wymagających autoryzacji OAuth 2.0, więc konieczne może być uzyskanie kluczy interfejsu API opisanych poniżej. Jeśli jednak aplikacja wywołuje inne interfejsy API, które wymagają autoryzacji użytkownika, i tak będziesz potrzebować danych logowania OAuth 2.0.
Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji OAuth 2.0.
-
Klucze interfejsu API: Żądanie, które nie zawiera tokena OAuth 2.0, musi wysłać klucz interfejsu API. Klucz wskazuje projekt oraz zapewnia dostęp do interfejsu API, limit i raporty.
Interfejs API obsługuje kilka typów ograniczeń kluczy interfejsu API. Jeśli potrzebny klucz interfejsu API jeszcze nie istnieje, utwórz klucz interfejsu API w konsoli, klikając Utwórz dane logowania > klucz interfejsu API. Możesz ograniczyć klucz przed użyciem w środowisku produkcyjnym, klikając Ogranicz klucz i wybierając jedno z ograniczeń.
-
Aby zabezpieczyć klucze interfejsu API, postępuj zgodnie ze sprawdzonymi metodami korzystania z kluczy interfejsu API.
Gdy uzyskasz klucz interfejsu API, Twoja aplikacja może dołączać parametry zapytania key=yourAPIKey do wszystkich adresów URL żądań.
Klucz interfejsu API można bezpiecznie umieszczać w adresach URL, więc nie trzeba go kodować.