Niestandardowe materiały referencyjne

Sceneform udostępnia domyślne definicje materiałów (.sfm), dzięki którym programiści mogą łatwo uzyskać idealne wyniki. Deweloperzy, którzy chcą mocno dostosować wygląd swoich zasobów, mogą utworzyć własne definicje materiałów (pliki *.mat) i zastosować je do zasobów, określając atrybut source w definicji zasobów.

Podstawowe pojęcia

Materiał

Materiał określa wygląd produktu. Aby całkowicie opisać i wyrenderować powierzchnię, materiał zawiera następujące informacje:

• Model materiałowy
• Zbiór możliwych do kontrolowania parametrów nazwanych
• Stan rastrowania (tryb mieszania, przypisywanie pleców itp.)
• Kod cienia Vertex
• Kod cieniowania

Model materiałowy

Model zawartości jest też nazywany modelem cieniowania lub modelem oświetlenia, który określa właściwości wewnętrzne powierzchni. Właściwości te mają bezpośredni wpływ na sposób obliczania oświetlenia, a tym samym na wygląd powierzchni.

Definicja materiału

Plik tekstowy zawierający wszystkie informacje wymagane przez materiał. Na tej stronie opisaliśmy strukturę i format plików z definicją materiału (*.mat).

Definicje materiałów

Definicja materiału to plik tekstowy zawierający wszystkie informacje wymagane przez materiał:

• Nazwa
• Parametry użytkownika
• Model materiałowy
• Atrybuty wymagane
• Interpolacje (zwane zmiennymi)
• Stan rastrowania (tryb mieszania itp.)
• Kod Shadera (cieniowanie fragmentu, opcjonalnie cieniowanie wierzchołka)

Format

Format definicji materiału jest luźno oparty na formacie JSON, który nazywamy JSON. Na najwyższym poziomie definicja materiału składa się z 3 różnych bloków, które używają notacji obiektów JSON:

material {
    // material properties
}

vertex {
    // vertex shader, optional
}

fragment {
    // fragment shader
}

Minimalna definicja materiału musi zawierać blok material i blok fragment. Blokada vertex jest opcjonalna.

Różnice w danych JSON

W formacie JSON obiekt składa się z par klucz/wartość. Para JSON ma taką składnię:

"key" : value

Gdzie wartość może być ciągiem, liczbą, obiektem, tablicą lub literałem (true, false lub null). Chociaż ta składnia jest idealnie prawidłowa w definicji materiału, wariant bez cudzysłowu wokół ciągów jest też akceptowany w formacie JSONish:

key : value

Cudzysłów pozostaje wymagany, jeśli ciąg zawiera spacje.

Blokady vertex i fragment zawierają niekodowany, niecytowany kod GLSL, który jest nieprawidłowy w pliku JSON.

Dozwolone są jednowierszowe komentarze w stylu C++.

W kluczu pary klucz-wartość jest rozróżniana wielkość liter.

Wielkość liter w wartości pary nie jest rozróżniana.

Przykład

Lista poniżej zawiera przykład prawidłowej definicji materiału. Ta definicja używa modelu oświetlonego, używa domyślnego trybu nieprzezroczystego, wymaga zestawu współrzędnych UV w renderowanym układzie siatki i określa 3 parametry użytkownika. W kolejnych sekcjach tego dokumentu szczegółowo opisujemy bloki material i fragment.

material {
    name : "Textured material",
    parameters : [
        {
           type : sampler2d,
           name : texture
        },
        {
           type : float,
           name : metallic
        },
        {
            type : float,
            name : roughness
        }
    ],
    requires : [
        uv0
    ],
    shadingModel : lit,
    blending : opaque
}

fragment {
    void material(inout MaterialInputs material) {
        prepareMaterial(material);
        material.baseColor = texture(materialParams_texture, getUV0());
        material.metallic = materialParams.metallic;
        material.roughness = materialParams.roughness;
    }
}

Blok materiału

Blokada materiału to obowiązkowy blok, który zawiera listę par właściwości opisujących dane.

name

Typ

string

Wartość

Dowolny ciąg znaków. Podwójne cudzysłowy są wymagane, jeśli nazwa zawiera spacje.

Opis

Określa nazwę materiału. Nazwa jest przechowywana w czasie działania na potrzeby debugowania.

material {
    name : stone
}

material {
    name : "Wet pavement"
}

shadingModel

Typ

string

Wartość

Dowolna wartość: lit, cloth, unlit. Domyślna wartość to lit.

Opis

Wybiera model materiałowy opisany w sekcji Modele materiału.

material {
    shadingModel : unlit
}

Parametry

Typ

tablica obiektów parametrów

Wartość

Każdy wpis to obiekt o właściwościach name i type, które zawierają oba typy string. Nazwa musi być prawidłowym identyfikatorem GLSL. Typ musi być jeden z typów opisanych w tabeli poniżej.

Typ	Opis
wartość logiczna	Pojedyncza wartość logiczna
wartość logiczna	Wektor do 2 wartości logicznych
wartość logiczna	Wektor 3 wartości logicznych
wartość logiczna	Wektor 4 wartości logicznych
liczba zmiennoprzecinkowa	Liczba zmiennoprzecinkowa
liczba zmiennoprzecinkowa2	Wektor 2 pływających
liczba zmiennoprzecinkowa3	Wektor 3 pływających
liczba zmiennoprzecinkowa4	Wektor 4 pływających
int,	Jedna liczba całkowita
int2	Wektor dwóch liczb całkowitych
int3	Wektor do 3 liczb całkowitych
int4	Wektor 4 wartości całkowitych
sampler2d,	Tekstura 2D
samplerExternal.	Tekstura zewnętrzna. Więcej informacji znajdziesz w sekcji ExternalTexture i setExternalTexture().

Próbki

Typy próbek mogą również określać format (domyślnie float) oraz precision (domyślnie default). Format może mieć wartość int, float. Dokładność może być jedna z tych: default (najlepiej dla platformy, zwykle high na komputerach, medium na komórkach), low, medium, high.

Opis

Lista parametrów wymaganych przez materiał. Te parametry możesz ustawić w czasie działania za pomocą interfejsu Sceneform & Material API. Uzyskiwanie dostępu do parametrów z cieniów zależy od ich typu:

• Próbki: użyj nazwy parametru z prefiksem materialParams_. Na przykład: materialParams_myTexture.
• Inne typy: użyj nazwy parametru jako pola struktury o nazwie materialParams. Na przykład: materialParams.myColor.

material {
    parameters : [
        {
           type : float4,
           name : albedo
        },
        {
           type      : sampler2d,
           format    : float,
           precision : high,
           name      : roughness
        },
        {
            type : float2,
            name : metallicReflectance
        }
    ],
    requires : [
        uv0
    ],
    shadingModel : lit,
}

fragment {
    void material(inout MaterialInputs material) {
        prepareMaterial(material);
        material.baseColor = materialParams.albedo;
        material.roughness = texture(materialParams_roughness, getUV0());
        material.metallic = materialParams.metallicReflectance.x;
        material.reflectance = materialParams.metallicReflectance.y;
    }
}

wymaga

Typ

tablica string

Wartość

Każda z tych pozycji musi zawierać wartość uv0, uv1, color lub tangents.

Opis

Wyświetla atrybuty wierzchołków wymagane przez materiał. Atrybut position jest uwzględniany automatycznie i nie trzeba go określać. Atrybut tangents jest wymagany automatycznie podczas wybierania modelu cieniowania innego niż unlit. Aby dowiedzieć się, jak uzyskać dostęp do tych atrybutów w cieniach, przeczytaj sekcje dotyczące cieniowania w tym dokumencie.

material {
    parameters : [
        {
           type : sampler2d,
           name : texture
        },
    ],
    requires : [
        uv0
    ],
    shadingModel : lit,
}

fragment {
    void material(inout MaterialInputs material) {
        prepareMaterial(material);
        material.baseColor = texture(materialParams_texture, getUV0());
    }
}

zmienne

Typ

tablica string

Wartość

Maksymalnie 4 ciągi muszą być prawidłowym identyfikatorem GLSL.

Opis

Definiuje niestandardowe interpolacje (lub zmienne) wyjściowe dla materiału w cieniu obiektu typu wierzchołek. Każda pozycja tablicy określa nazwę interpolu. Pełne imię i nazwisko w cieniu fragmentu to nazwa interpolacji z prefiksem variable_. Jeśli na przykład zadeklarujesz zmienną o nazwie eyeDirection, możesz ją otworzyć w obszarze śledzenia fragmentów za pomocą tagu variable_eyeDirection. W cieniu wierzchołka nazwa interpolacji jest po prostu częścią struktury MaterialVertexInputs (w tym przykładzie material.eyeDirection). Każdy interpolowany ma typ float4 (vec4) w cieniach.

material {
    name : Skybox,
    parameters : [
        {
           type : sampler2d,
           name : skybox
        }
    ],
    variables : [
         eyeDirection
    ],
    vertexDomain : device,
    depthWrite : false,
    shadingModel : unlit
}

fragment {
    void material(inout MaterialInputs material) {
        prepareMaterial(material);
        float theta = acos(variable_eyeDirection.y);
        float phi = atan(variable_eyeDirection.z / variable_eyeDirection.x) +
            (variable_eyeDirection.x > 0.0 ? 0.0 : PI);
        material.baseColor = texture(materialParams_skybox,
            vec2((phi + PI / 2.0) / (2.0 * PI), theta / PI));
    }
}

vertex {
    void materialVertex(inout MaterialVertexInputs material) {
        float3 p = getPosition().xyz;
        float3 u = mulMat4x4Float3(getViewFromClipMatrix(), p).xyz;
        material.eyeDirection.xyz = mulMat3x3Float3(getWorldFromViewMatrix(), u);
    }
}

mieszanie

Typ

string

Wartość

Dowolna wartość z opaque, transparent, fade, add, masked. Domyślna wartość to opaque.

Opis

Określa, jak i czy wyrenderowany obiekt jest mieszany z treścią renderowanego celu. Możliwe tryby mieszania:

• Nieprzezroczystość: mieszanie jest wyłączone, kanał alfa materiału, który jest generowany, jest ignorowany.
• Przezroczyste: mieszanie jest włączone. Dane wyjściowe materiału w wersji alfa są kompilowane za pomocą docelowego środowiska renderowania przy użyciu reguły Źródło ponad. W tym trybie mieszania zakłada się wstępnie mnożone dane alfa.
• Zanikanie: działa jako transparent, ale przezroczystość jest też stosowana do oświetlenia okulistycznego. W trybie transparent wartości alfa materiału dotyczy tylko rozproszonego oświetlenia. Tryb mieszania jest przydatny w przypadku zanikania i przyciemniania obiektów.
• Dodaj: mieszanie jest włączone. Dane wyjściowe materiału zostaną dodane do treści docelowej strony renderowania.
• Maskowane: mieszanie jest wyłączone. Tryb mieszania umożliwia maskowanie alfa. Kanał alfa danych wyjściowych materiału określa, czy fragment został odrzucony. Więcej informacji znajdziesz w sekcji maskThreshold.

material {
    blending : transparent
}

domena wierzchołka

Typ

string

Wartość

Dowolna wartość z object, world, view, device. Domyślna wartość to object.

Opis

Określa domenę (lub współdzieloną przestrzeń) renderowanej siatki. Domena wpływa na sposób przekształcania wierzchołków w cieniu wierzchołka. Możliwe domeny:

• Obiekt: wierzchołki są zdefiniowane w przestrzeni współrzędnych obiektu (lub modelu). Węzły są przekształcane przy użyciu wyrenderowanego obiektu transformacji
• Świat: wierzchołki są zdefiniowane w przestrzeni współrzędnych świata. Węzły nie są przekształcane za pomocą przekształconego obiektu.
• Widok: wierzchołki są zdefiniowane w widoku (lub wzroku lub kamerze). Węzły nie są przekształcane za pomocą przekształconego obiektu.
• Urządzenie: wierzchołki są zdefiniowane w znormalizowanym urządzeniu, czyli klipie. Węzły nie są przekształcane za pomocą przekształconego obiektu.

material {
    vertexDomain : device
}

interpolacja

Typ

string

Wartość

Dowolna wartość smooth, flat. Domyślna wartość to smooth.

Opis

Określa interpolację między wierzchołkami (lub zmiennymi) między wierzchołkami. Jeśli ta właściwość jest ustawiona na smooth, w przypadku każdego interpolowania przeprowadzana jest prawidłowa interpolacja z perspektywy. Gdy jest ustawiona wartość flat, nie wykonywane są interpolacje. Wszystkie fragmenty w danym trójkątze będą zacienione.

material {
    interpolation : flat
}

Culling

Typ

string

Wartość

Dowolna wartość z none, front, back, frontAndBack. Domyślna wartość to back.

Opis

Określa, które trójkąty powinny być wybierane: brak, trójkąty z przodu, wszystkie trójkąty z przodu lub wszystkie.

material {
    culling : none
}

zapis tekstowy

Typ

boolean

Wartość

true lub false. Domyślna wartość to true.

Opis

Włącza lub wyłącza zapisywanie w buforze kolorów.

material {
    colorWrite : false
}

głębokość zapisu

Typ

boolean

Wartość

true lub false. Domyślna wartość to true.

Opis

Włącza lub wyłącza zapisy w buforze głębi.

material {
    depthWrite : false
}

głęboka kula

Typ

boolean

Wartość

true lub false. Domyślna wartość to true.

Opis

Włącza lub wyłącza testy głębi. Gdy testy zgłębiania są wyłączone, obiekt renderowany z użyciem tego materiału zawsze jest wyświetlany nad innymi nieprzezroczystymi obiektami.

material {
    depthCulling : false
}

dwustronny

Typ

boolean

Wartość

true lub false. Domyślna wartość to false.

Opis

Włącza lub wyłącza renderowanie dwustronne. Gdy zasada ma wartość true, culling jest automatycznie ustawiana na none. Jeśli trójkąt jest ustawiony z powrotem do tyłu, trójkąt trójkąta jest automatycznie obracany do przodu.

material {
    doubleSided : true
}

przejrzystość

Typ

string

Wartość

Dowolna wartość z default, twoPassesOneSide lub twoPassesTwoSides. Domyślna wartość to default.

Opis

Ustala sposób renderowania obiektów przezroczystych. Ta obowiązuje tylko wtedy, gdy tryb blending nie jest ustawiony na opaque. Żadna z tych metod nie wyrenderuje dokładnie geometrii, ale w praktyce jest często wystarczająco dobra.

Dostępne są 3 tryby przezroczystości:

• default: obiekt przezroczysty jest renderowany w normalny sposób, z trybem culling itp.

  

• twoPassesOneSide: przezroczysty obiekt jest najpierw renderowany w buforze głębi, a potem ponownie w buforze kolorów, z uwzględnieniem trybu cullling. Spowoduje to wyrenderowanie tylko połowy przezroczystego obiektu, jak pokazano poniżej.

  

• twoPassesTwoSides: przezroczysty obiekt jest renderowany dwukrotnie w buforze kolorów, najpierw przez tylne, a potem przednie. Ten tryb umożliwia renderowanie obu zestawów twarzy przy jednoczesnym eliminowaniu lub eliminowaniu problemów z sortowaniem, jak pokazano poniżej. Połączenie twoPassesTwoSides można połączyć z doubleSided, aby uzyskać lepszy efekt.

  

material {
    transparency : twoPassesOneSide
}

Próg maski

Typ

number

Wartość

Wartość z zakresu od 0.0 do 1.0. Domyślna wartość to 0.4.

Opis

Ustawia minimalną wartość alfa, której fragment nie musi zostać odrzucony, gdy tryb blending jest ustawiony na masked. Gdy tryb mieszania nie jest inny niż masked, ta wartość jest ignorowana. Za pomocą tej wartości można kontrolować wyświetlanie obiektów z maskowaniem alfa.

material {
    blending : masked,
    maskThreshold : 0.5
}

Mnożnik cienia

Typ

boolean

Wartość

true lub false. Domyślna wartość to false.

Opis

Dostępne tylko w modelu cieniowania unlit. Jeśli ta właściwość jest włączona, końcowy kolor obliczony przez materiał jest mnożony przez współczynnik cienia (lub widoczność). Pozwala to tworzyć przezroczyste obiekty odbierające cień (np. niewidoczną płaszczyznę ziemi w AR).

material {
    name : "Invisible shadow plane",
    shadingModel : unlit,
    shadowMultiplier : true,
    blending : transparent
}

fragment {
    void material(inout MaterialInputs material) {
        prepareMaterial(material);
        // baseColor defines the color and opacity of the final shadow
        material.baseColor = vec4(0.0, 0.0, 0.0, 0.7);
    }
}

wariant_filtra

Typ

tablica string

Wartość

Każdy z tych wpisów musi zawierać wartość dynamicLighting, directionalLighting, shadowReceiver lub skinning.

Opis

Służy do określania listy odmian cieniowania, które gwarantują, że aplikacja nigdy nie będzie potrzebna. Te wersje zaciemnione zostaną pominięte na etapie generowania kodu, co zmniejszy ogólny rozmiar materiału. Pamiętaj, że niektóre warianty mogą zostać automatycznie odfiltrowane. Na przykład podczas kompilowania materiału unlit są filtrowane wszystkie warianty oświetlenia (directionalLighting). Stosując wariant wariantu z rozwagą, odfiltrowywanie wariantu wymaganego w czasie działania może prowadzić do awarii.

Opis wariantów: directionalLighting używany, gdy na scenie jest światło kierunkowe – dynamicLighting używane, gdy na scenie jest dostępne światło niekierunkowe (punkt, punkt itp.) – shadowReceiver używane, gdy obiekt może otrzymywać cienie – skinning, używane, gdy obiekt jest animowany za pomocą skórki GPU

material {
    name : "Invisible shadow plane",
    shadingModel : unlit,
    shadowMultiplier : true,
    blending : transparent,
    variantFilter : [ skinning ]
}

Blok Vertex

Blok wierzchołkowy jest opcjonalny i można go używać do kontrolowania etapu cieniowania wierzchołka w produkcie. Blok wierzchołków musi zawierać prawidłowy kod ESSL 3.0 (wersja GLSL obsługiwana w Open ES 3.0). Możesz tworzyć wiele funkcji w bloku wierzchołków, ale musisz zadeklarować funkcję materialVertex:

vertex {
    void materialVertex(inout MaterialVertexInputs material) {
        // vertex shading code
    }
}

Ta funkcja będzie wywoływana automatycznie przez system cieniowania i daje możliwość odczytywania i modyfikowania właściwości materiałów za pomocą struktury MaterialVertexInputs. Pełną definicję struktury znajdziesz w sekcji Material Data wejściowe.

Możesz używać tej struktury do obliczania zmiennych niestandardowych lub łączników lub modyfikowania wartości atrybutów. Na przykład następujące wierzchołki wierzchołka zmieniają z czasem kolor i współrzędne UV wierzchołka:

material {
    requires : [uv0, color]
}
vertex {
    void materialVertex(inout MaterialVertexInputs material) {
        material.color *= sin(getTime());
        material.uv0 *= sin(frameUniforms.time);
    }
}

Oprócz struktury MaterialVertexInputs kod cieniowania wierzchołków może używać wszystkich publicznych interfejsów API wymienionych w sekcji Publiczne interfejsy API Shad.

Dane wejściowe wierzchołków materiałowych

struct MaterialVertexInputs {
    float4 color;         // if the color attribute is required
    float2 uv0;           // if the uv0 attribute is required
    float2 uv1;           // if the uv1 attribute is required
    float3 worldNormal;   // only if the shading model is not unlit
    float4 worldPosition; // always available
    // variable* names are replaced with actual names
    float4 variable0;     // if 1 or more variables is defined
    float4 variable1;     // if 2 or more variables is defined
    float4 variable2;     // if 3 or more variables is defined
    float4 variable3;     // if 4 or more variables is defined
};

Blok fragmentów

Aby kontrolować etap cieniowania materiału, musisz użyć bloku fragmentów. Blok fragmentów musi zawierać prawidłowy kod ESSL 3.0 (wersja GLSL obsługiwana w OpenGL ES 3.0). Możesz tworzyć wiele funkcji w bloku wierzchołków, ale musisz zadeklarować funkcję material:

fragment {
    void material(inout MaterialInputs material) {
        prepareMaterial(material);
        // fragment shading code
    }
}

Ta funkcja będzie wywoływana automatycznie przez system cieniowania i daje możliwość odczytywania i modyfikowania właściwości materiałów za pomocą struktury MaterialInputs. Pełną definicję struktury znajdziesz w sekcji „Fragmenty materiału”. Pełną definicję różnych elementów struktury znajdziesz w sekcji Modele materiału w tym dokumencie.

Celem funkcji material() jest obliczenie właściwości materiału związanych z wybranym modelem cieniowania. Oto przykładowy blok fragmentu, który tworzy standardowy cieniowany metalowy czerwony:

fragment {
    void material(inout MaterialInputs material) {
        prepareMaterial(material);
        material.baseColor.rgb = vec3(1.0, 0.0, 0.0);
        material.metallic = 1.0;
        material.roughness = 0.0;
    }
}

Funkcja przygotowujące

Pamiętaj, że przed wyjściem funkcji material() musisz wywołać metodę prepareMaterial(material). Ta funkcja prepareMaterial konfiguruje wewnętrzny stan modelu materiału. Niektóre interfejsy API opisane w sekcji Fragmenty interfejsu API (np. shading_normal) są dostępne dopiero po wywołaniu elementu prepareMaterial().

Warto też pamiętać, że właściwość normal (zgodnie z opisem w sekcji Wprowadzanie danych z fragmentów materiału) wpływa tylko na zmodyfikowanie elementu. Oto przykład kodu do cieniowania fragmentów, który prawidłowo modyfikuje właściwość normal w celu wdrożenia błyszczącego czerwonego tworzywa sztucznego z mapowaniem wyskoczenia:

fragment {
    void material(inout MaterialInputs material) {
        // fetch the normal in tangent space
        vec3 normal = texture(materialParams_normalMap, getUV0()).xyz;
        material.normal = normal * 2.0 - 1.0;

        // prepare the material
        prepareMaterial(material);

        // from now on, shading_normal, etc. can be accessed
        material.baseColor.rgb = vec3(1.0, 0.0, 0.0);
        material.metallic = 0.0;
        material.roughness = 1.0;
    }
}

Dane wejściowe fragmentu materiału

struct MaterialInputs {
    float4 baseColor;           // default: float4(1.0)
    float4 emissive;            // default: float4(0.0)

    // no other field is available with the unlit shading model
    float  roughness;           // default: 1.0
    float  metallic;            // default: 0.0, not available with cloth
    float  reflectance;         // default: 0.5, not available with cloth
    float  ambientOcclusion;    // default: 0.0

    // not available when the shading model is cloth
    float  clearCoat;           // default: 1.0
    float  clearCoatRoughness;  // default: 0.0
    float3 clearCoatNormal;     // default: float3(0.0, 0.0, 1.0)
    float  anisotropy;          // default: 0.0
    float3 anisotropyDirection; // default: float3(1.0, 0.0, 0.0)


    // only available when the shading model is cloth
    float3 sheenColor;         // default: sqrt(baseColor)
    float3 subsurfaceColor;    // default: float3(0.0)

    // not available when the shading model is unlit
    // must be set before calling prepareMaterial()
    float3 normal;             // default: float3(0.0, 0.0, 1.0)
}

Publiczne interfejsy API Shader

Typ

O ile typy GLSL można stosować bezpośrednio (vec4 czy mat4), zalecamy używanie tych aliasów:

Nazwa	Typ GLSL	Opis
wartość logiczna	Bvec2	wektor do 2 wartości logicznych,
wartość logiczna	bevec3	Wektor do 3 wartości logicznych
bool4	BVEC4	wektor do 4 wartości logicznych.
int2	Ivec2	wektor dwóch liczb całkowitych.
int3	Ivec3	wektor wynoszący 3 wartości całkowite,
int4	Ivec4	wektor czterech liczb całkowitych.
int2	uvec2	wektor 2 niepodpisanych liczb całkowitych
int3	uvec3	wektor 3 niepodpisanych liczb całkowitych
int4	Uvec4	wektor 4 liczb niepodpisanych
pływanie2	liczba zmiennoprzecinkowa2	Wektor 2 pływających
pływanie3	liczba zmiennoprzecinkowa3	Wektor 3 pływających
pływanie4	liczba zmiennoprzecinkowa4	Wektor 4 pływających
pływaniex4x4	mat4	Tablica pływająca 4 x 4
pływający3x3	mat3	Pływający element 3 x 3

Matematyka

Nazwa	Typ	Opis
PI	liczba zmiennoprzecinkowa	Stała reprezentująca wartość \(\pi\)
PODAL.PI	liczba zmiennoprzecinkowa	Stała \(\frac{\pi}{2}\)
nasycenie(liczba zmiennoprzecinkowa x)	liczba zmiennoprzecinkowa	Wskazuje określoną wartość z zakresu od 0,0 do 1,0
pow5(liczba zmiennoprzecinkowa x)	liczba zmiennoprzecinkowa	Obliczenia \(x^5\)
sq(liczba zmiennoprzecinkowa x)	liczba zmiennoprzecinkowa	Obliczenia \(x^2\)
max3(liczba zmiennoprzecinkowa v)	liczba zmiennoprzecinkowa	Zwraca maksymalną wartość określonego parametru float3
mulMat4x4Float3(liczba zmiennoprzecinkowa4x4, liczba zmiennoprzecinkowa3 v)	liczba zmiennoprzecinkowa4	Zwroty \(m * v\)
mulMat3x3Float3(liczba zmiennoprzecinkowa4 x 4, liczba zmiennoprzecinkowa3 v)	liczba zmiennoprzecinkowa4	Zwroty \(m * v\)

Macierze

Nazwa	Typ	Opis
getViewFromWorldMatrix().	liczba zmiennoprzecinkowa 4 x 4	Matryca, która przekłada się z przestrzeni świata na przestrzeń wzroku
getWorldFromViewMatrix()	liczba zmiennoprzecinkowa 4 x 4	Matryca, która przekłada się z przestrzeni widokowej i kosmicznej na przestrzeń świata
getClipFromViewMatrix()	liczba zmiennoprzecinkowa 4 x 4	Matryca, która konwertuje dane z przestrzeni obejrzeń/oczu na przestrzeń NDC.
getViewFromClipMatrix()	liczba zmiennoprzecinkowa 4 x 4	Tablica, która konwertuje z miejsca NDC na przestrzeń wyświetlania/oka
getClipFromWorldMatrix().	liczba zmiennoprzecinkowa 4 x 4	Matryca, która konwertuje ze świata na przestrzeń NDC

Stałe ramki

Nazwa	Typ	Opis
getRozdzielczość()	liczba zmiennoprzecinkowa4	Rozdzielczość widoku w pikselach: width, height, 1 / width, 1 / height
getWorldCameraPosition()	liczba zmiennoprzecinkowa3	Położenie kamery/oczu w świecie
getTime(),	liczba zmiennoprzecinkowa	Czas w sekundach od zainicjowania silnika Sceneform może być resetowany regularnie, aby uniknąć utraty dokładności
getExposure()	liczba zmiennoprzecinkowa	Ekspozycja fotometryczna aparatu
pobieranie100()	liczba zmiennoprzecinkowa	Wartość ekspozycji w normie ISO 100 aparatu

Tylko Vertex

Blok wierzchołków jest dostępny tylko z użyciem tych interfejsów API:

Nazwa	Typ	Opis
getPosition()	liczba zmiennoprzecinkowa4	Pozycja Vertex w domenie określona przez materiał (domyślnie: przestrzeń obiektowa/model)
getWorldFromModelMatrix()	liczba zmiennoprzecinkowa 4 x 4	Tablica, która konwertuje z miejsca na obiekt (obiekt) na świat
getWorldFromModelNormalMatrix()	liczba zmiennoprzecinkowa3	Tablica, która konwertuje normy z przestrzeni (modelowej) na przestrzeń świata

Tylko fragment

W bloku fragmentów dostępne są tylko te interfejsy API:

Nazwa	Typ	Opis
getWorldTangentFrame()	liczba zmiennoprzecinkowa3	Matryca zawierająca w każdej kolumnie tangent (frame[0]), bi-tangent (frame[1]) i normal (frame[2]) wierzchołka w przestrzeni świata. Jeśli w materiałie nie zostanie obliczona przestrzeń obwodowa normalna w przypadku mapowania kolizyjnego lub jeśli cieniowanie nie jest anizotropowe, w tej macierze można użyć tylko parametru normal.
getWorldPosition()	liczba zmiennoprzecinkowa3	Pozycja fragmentu w przestrzeni świata
getWorldViewVector()	liczba zmiennoprzecinkowa3	Znormalizowany wektor w przestrzeni światowej od pozycji do oka
getWorldNormalVector()	liczba zmiennoprzecinkowa3	Znormalizowany norma w przestrzeni światowej, po mapowaniu skoku (należy użyć po prepareMaterial())
getWorldReflectedVector()	liczba zmiennoprzecinkowa3	Odbicie wektorowe widoku normalnego (należy użyć po prepareMaterial())
getNdotV().	liczba zmiennoprzecinkowa	Wynik funkcji dot(normal, view), zawsze większy niż 0 (należy użyć po prepareMaterial())
getColor()	liczba zmiennoprzecinkowa4	Interpolowany kolor fragmentu, jeśli jest wymagany atrybut color [kolor]
Pobierz	liczba zmiennoprzecinkowa2	Pierwszy zestaw współrzędnych współrzędnych UV, jeśli wymagany jest atrybut uv0
getUV1()	liczba zmiennoprzecinkowa2	Pierwszy zestaw współrzędnych współrzędnych UV, jeśli wymagany jest atrybut uv1
inverseTonemap(liczba zmiennoprzecinkowa3)	liczba zmiennoprzecinkowa3	Stosuje operator odwrotnego mapowania koloru do określonego liniowego koloru sRGB. Ta operacja może być przybliżona
inverseTonemapSRGB(float3)	liczba zmiennoprzecinkowa3	Stosuje operator odwrotnego mapowania koloru do określonego nielinearnego koloru sRGB. Ta operacja może być przybliżona
luminance(float3)	liczba zmiennoprzecinkowa	Oblicza luminację określonego liniowego koloru sRGB

Modele materiałowe

Materiały filmowe mogą korzystać z jednego z tych modeli materiałów:

• Lit (lub standardowy)
• Materiał
• Bez oświetlenia

Model lit

Model oświetlony to standardowy model materiału Sceneform. Ten model oparty na cieniu został stworzony po to, by zapewnić współdziałanie z innymi popularnymi narzędziami i silnikami, takimi jak Unity 5, Unreal Engine 4, Substance Designer czy Marmoset Toolbag.

Tego modelu materiału można użyć do opisania dużej liczby powierzchni niemetalowych (przemysłu elektrycznego) lub powierzchni metalowych (przewodniki).

Wygląd materiału steruje się modelem standardowym, korzystając z właściwości opisanych w tabeli poniżej.

Właściwości modelu standardowego

Właściwość	Definicja
kolor podstawowy	Dyfuzja albedo w przypadku powierzchni niemetalicznych
metalowy	Określa, czy powierzchnia wydaje się elektryczna (0,0) lub przewodząca (1,0). Często używany jako wartość binarna (0 lub 1)
intensywność	Skala postrzeganej wygładzania (1,0) lub chromatowości (0,0) powierzchni. Płytki powierzchnie są ostre
odczucie	Odbicie świeżego powietrza przy normalnej częstotliwości powierzchni elektrycznych. Kontroluje bezpośrednio skuteczność
CoLo	Siła warstwy przejrzystej powłoki
clearCoatRughness	Skala postrzeganej przezroczystości czystości warstwy warstwy
anisotropy	Ilość anizometrów w kierunku tangensowym lub równoległym
AnisotropyDirection	Lokalny kierunek powierzchni
AmbientOcclusion	Określa, jaka część otoczenia jest dostępna dla punktu powierzchni. Współczynnik powielania na każdy piksel od 0,0 do 1,0
normalnie	Szczegóły, które czasami utrudniają wykrywanie powierzchni za pomocą mapowania zrzutu (normalne mapowanie).
clearCoatNormal,	Normalny typ, który utrudnia uzyskanie przezroczystą warstwę warstwową za pomocą mapowania zrzutu (normalne mapowanie)
emisyjna	Dodatkowa rozproszona albedo symulująca powierzchnię emisyjną (np. neoni) Ta właściwość jest najbardziej przydatna w potoku HDR z kwiatem w kwiatach.

Uwaga: udostępniamy też plik PDF z informacjami o pliku referencyjnym, który opisuje i pokazuje właściwości standardowego modelu.

Typ i zakres każdej usługi zostały opisane w tabeli poniżej.

Właściwość	Typ	Zakres	Uwaga
kolor podstawowy	liczba zmiennoprzecinkowa4	[0,11]	Wstępnie mnożone linearne RGB
metalowy	liczba zmiennoprzecinkowa	[0,11]	Wartość musi wynosić 0 lub 1
intensywność	liczba zmiennoprzecinkowa	[0,11]
odczucie	liczba zmiennoprzecinkowa	[0,11]	Preferuj wartości > 0,35
CoLo	liczba zmiennoprzecinkowa	[0,11]	Wartość musi wynosić 0 lub 1
clearCoatRughness	liczba zmiennoprzecinkowa	[0,11]	Mapowanie do wersji [0..0.6]
anisotropy	liczba zmiennoprzecinkowa	[-1..1]	Anisotropia znajduje się w zmodyfikowanym kierunku, gdy ta wartość jest dodatnia
AnisotropyDirection	liczba zmiennoprzecinkowa3	[0,11]	Liniowy RGB koduje wektor kierunku w przestrzeni tangensa
AmbientOcclusion	liczba zmiennoprzecinkowa	[0,11]
normalnie	liczba zmiennoprzecinkowa3	[0,11]	Liniowy RGB koduje wektor kierunku w przestrzeni tangensa
clearCoatNormal,	liczba zmiennoprzecinkowa3	[0,11]	Liniowy RGB koduje wektor kierunku w przestrzeni tangensa
emisyjna	liczba zmiennoprzecinkowa4	rgb=[0..1], a=[-n..n]	Wersja alfa to kompensacja ekspozycji

Uwaga: w przypadku liniowych obrazów RGB występuje kilka właściwości modelu materiału, które oczekują kolorów RGB. Materiały strukturalne używają kolorów RGB w przestrzeni liniowej, dlatego musisz dobrać odpowiednie kolory. Więcej informacji znajdziesz w sekcji Kolory liniowe.

Uwaga: informacje o wstępnie mnożonych materiałach SGB Więcej informacji znajdziesz w sekcji o wstępnym mnożeniu wersji alfa.

Kolor podstawowy

Właściwość baseColor definiuje kolor postrzegany przez obiekt (czasami nazywany albedo). Działanie właściwości baseColor zależy od rodzaju powierzchni, na który wpływa właściwość metallic opisana w sekcji Metallic.

Niemetalowe (elektryczne)

Określa rozproszony kolor powierzchni. Rzeczywiste wartości należy zazwyczaj do zakresu [10..240], jeśli wartość jest zakodowana w zakresie od 0 do 255 lub od 0 do 199 (od 0 do 1). W tabeli poniżej znajdziesz kilka przykładów kolorów podstawowych powierzchni niemetalicznych.

Metal	sRGB	Wartość szesnastkowa	Kolor
Węgiel drzewny	0,19, 0,19, 0,19	#323232
Guma	0,21; 0,21; 0,21	#353535
Błot	0,33; 0,24; 0,19	#553d31
Drewno	0,53, 0,36, 0,24	#875c3c
Roślinność	0,48, 0,51, 0,31	#7b824e
Brick	0,58, 0,49, 0,46	#947d75
Piasek	0,69, 0,66, 0,52	#b1a884
Concrete	0,75, 0,75, 0,73	#c0bfbb

Metale (przewodniki)

Określa kolor odcienia powierzchni. Rzeczywiste wartości należy zazwyczaj do zakresu [170..255], jeśli wartość jest kodowana od 0 do 255 lub od 0 do 150 (od 0 do 1). W tabeli poniżej znajdziesz kilka przykładów kolorów podstawowych powierzchni metalowych.

Metal	sRGB	Wartość szesnastkowa	Kolor
Srebrny	0,98; 0,98; 0,96	#faf9f5
Aluminum	0,96, 0,96, 0,96	#f4f5f5
Tytan	0,81, 0,78, 0,76	#cec8c2
Żelazo	0,76, 0,74 i 0,73	#c0bdba
Platyna	0,84, 0,82, 0,79	#d6d1c8
Złoto	1,00, 0,87, 0,62	#fedc9d
Brass	0,96, 0,89, 0,68	#f4e4ad
Copper,	0,98, 0,85, 0,72	#fbd8b8

Metaliczny

Właściwość metallic określa, czy powierzchnia jest metalowa (przewodowa) czy niemetalowa (przewodowa). Powinna być używana jako wartość binarna ustawiona na 0 lub 1. Wartości pośrednie są bardzo przydatne do tworzenia przejść między różnymi rodzajami powierzchni podczas używania tekstur.

Ta właściwość może znacznie zmienić wygląd powierzchni. Powierzchnia, która nie jest metalowa, ma odbicie rozproszone chromatyczne i odbicie lustrzane refleksów (nie odbija ono światła). Powłoki metalowe nie mają żadnych odblasków ani odbicia lustrzanego (Światło odbija się przez kolor powierzchni określony przez zasadę baseColor).

Efekt metallic znajdziesz poniżej (kliknij obraz, by zobaczyć jego większą wersję).

Chropowatość

Właściwość roughness steruje postrzeganą płynnością powierzchni. Jeśli zasada roughness ma wartość 0, powierzchnia jest idealnie gładka i wysoki połysk. Bardziej surowa jest „refleksja” i refleksja. W innych wyszukiwarkach i narzędziach ta właściwość jest często nazywana błyskowością i stanowi ona po prostu przeciwieństwo surowości (roughness = 1 - glossiness).

Niemetalowe

Efekt roughness na powierzchniach innych niż metalowe jest podany poniżej (kliknij obraz, aby zobaczyć jego większą wersję).

Metale

Efekt roughness na metalowych powierzchniach znajdziesz poniżej (kliknij obraz, aby zobaczyć jego większą wersję).

Odbicie

Właściwość reflectance wpływa tylko na powierzchnie niemetalowe. Ta właściwość może służyć do kontrolowania intensywności spektrum. Wartość ta jest zdefiniowana w zakresie 0–1 i odzwierciedla procent mapowania współczynnika odbicia. Na przykład domyślna wartość 0, 5 odpowiada współczynnikowi 4%. Należy unikać wartości poniżej 0,35 (2% odczucia), ponieważ żadne rzeczywiste materiały nie mają tak niskiego odbicia.

Efekt reflectance na powierzchniach innych niż metalowe jest podany poniżej (kliknij obraz, aby zobaczyć jego większą wersję).

Wykres poniżej przedstawia typowe wartości i ich związek z funkcją mapowania.

W tabeli poniżej opisujemy dopuszczalne wartości odbicia różnych typów materiałów (żadne prawdziwe materiały nie mają wartości poniżej 2%).

Materiał	Odbicie	Wartość właściwości
Woda	2%	0,35
Tkaniny	Od 4% do 5,6%	0,5–0,59
Płyny	Od 2% do 4%	0,35–0,5
Popularne kamienie szlachetne	Od 5% do 16%	0,56–1,0
Plastik, szkło	Od 4% do 5%	0,5–0,56
Inne materiały elektryczne	Od 2% do 5%	0,35–0,56
Oczy	2,5%	0,39
Skóra	2,8%	0,42
Usługi fryzjerskie	4,6%	0,54
Zęby	5,8%	0,6
Wartość domyślna	4%	0,5

Fartuch przezroczysty

Materiały wielowarstwowe są dość powszechne, w szczególności w przypadku materiałów cienkich przezroczystych nad warstwą bazową. Przykłady takich materiałów to malowanie samochodów, puszki z napojami, lakierowane drewno i akryl.

Właściwość clearCoat służy do opisywania materiałów obejmujących 2 warstwy. Warstwa powłoki proszkowej jest zawsze izotropowa i elektryczna. Poniższy obraz porównuje materiał z włókna węglowego w ramach standardowego modelu materiału (po lewej) i w modelu z przezroczystą warstwą (po prawej).

Właściwość clearCoat określa siłę warstwy przejrzystej warstw. Należy go traktować jako wartość binarną ustawioną na 0 lub 1. Wartości przejściowe są przydatne do kontrolowania przejść między częściami powierzchni, które mają przejrzyste warstwy lub części, na których nie widać warstw.

Poniżej pokazujemy wpływ clearCoat na surowe metale (kliknij obraz, aby zobaczyć większą wersję).

Ostrzeżenie: warstwa z czystą powłoką efektywnie podwaja koszt obliczeń lustrzanych. Nie podawaj wartości (nawet 0, 0) właściwości płaszcza, jeśli nie potrzebujesz tej drugiej warstwy.

Nierówność grubości powłoki

Właściwość clearCoatRoughness jest podobna do właściwości roughness, ale dotyczy tylko warstwy przejrzystej. Poza tym wyraźne warstwy powłoki nigdy nie są w ogóle orientacyjne, dlatego wartość od 0 do 1 jest mapowana wewnętrznie do wartości orientacyjnej 0–0, 6.

Poniżej pokazujemy wpływ clearCoatRoughness na surowe metale (kliknij obraz, aby zobaczyć większą wersję).

Anzotropy

Wiele materiałów, np. szczotkowanego metalu, można powielać tylko za pomocą modelu anodegotycznego. Materiał możesz zmienić z domyślnego modelu anizotropowego za pomocą właściwości anisotropy. Poniższy obraz przedstawia materiał izotropowy (po lewej) i materiał animowany (po prawej).

Efekt różnicy od anisotropy (0.0 (po lewej) do 1.0 (po prawej)) w przypadku orientowanego metalu jest widoczny poniżej (kliknij obraz, aby zobaczyć jego większą wersję).

Na ilustracji poniżej pokazujemy, w jaki sposób można sterować kierunekem momentów anizotropowych za pomocą wartości dodatnich lub ujemnych: wartości dodatnie (po lewej) definiują anizometrię w kierunku tangensa, a wartości ujemne (w prawo) w kierunku równoległym.

Uwaga: model materiału anizotropowego jest nieco droższy niż standardowy model materiału. Nie przypisuj wartości (nawet 0,0) do właściwości anisotropy, jeśli nie potrzebujesz anizotropy.

Kierunek anizotropy

Właściwość anisotropyDirection określa kierunek powierzchni w określonym punkcie, a tym samym kontroluje kształt wyróżnionych obiektów. Określa się go jako wektor 3 wartości, które zazwyczaj pochodzą z tekstury, co koduje wskazówki lokalne na powierzchni.

Efekt renderowania anisotropyDirection na metalu z mapą kierunku jest widoczny poniżej (kliknij obraz, aby zobaczyć jego większą wersję).

Poniżej znajdziesz mapę kierunkową użytą do renderowania obrazu powyżej.

Okluzja otoczenia

Właściwość ambientOcclusion określa, jaka część otoczenia jest dostępna dla punktu powierzchni. Jest to współczynnik cienia każdego piksela w zakresie od 0,0 (w pełni zacieniony) do 1,0 (w pełni oświetlony). Ta właściwość wpływa tylko na rozproszone oświetlenie pośrednie (oparte na zdjęciach), a nie na bezpośrednie światło, np. kierunkowe, punktowe lub punktowe albo na ultrafioletowe oświetlenie. Poniższy obraz przedstawia materiały bez rozproszenia otoczenia (po lewej) i z nim (po prawej).

Normalne

Właściwość normal określa normalną powierzchnię w danym punkcie. Zwykle pochodzi z normalnej mapy, co umożliwia zmianę właściwości każdego piksela. Normalność jest podawana w przekątnej tangensa, co oznacza, że punkty + Z znajdują się poza powierzchnią budynku.

Załóżmy na przykład, że chcemy wyrenderować fragment mebli pokrytych skórzaną skórą. Modelowanie geometrycznej scenerii w taki sposób, aby precyzyjnie odwzorować wzór, wymagałoby zbyt wielu trójkątów, więc wbudowaliśmy w zwykłą mapę siatkę z wysokiej siatki. Następnie możesz zastosować mapę podstawową do uproszczonej siatki. Poniższy obraz przedstawia prostą siatkę bez normalnego mapowania (po lewej) i ze stroną (po prawej).

Pamiętaj, że właściwość normal wpływa na warstwę podstawową, a nie warstwę warstwy powłoki.

Ostrzeżenie: użycie zwykłej mapy zwiększa koszt środowiska wykonawczego modelu materiałowego.

Zwykły płaszcz

Właściwość clearCoatNormal określa w określonym punkcie normalną warstwę przejrzystej warstwy. Działa inaczej niż właściwość normal.

Ostrzeżenie: użycie jednolitej mapy normalnej powoduje zwiększenie kosztu środowiska wykonawczego modelu materiałowego.

Emisja

Właściwość emissive może służyć do symulowania dodatkowego światła emitowanego przez powierzchnię. Jest ona definiowana jako wartość float4, która zawiera kolor RGB (w pozycji linearnej), a także kompensację ekspozycji (w kanale alfa).

Choć wartość ekspozycji faktycznie wskazuje kombinacje ustawień aparatu, często używa się go do opisywania intensywności światła. Dlatego aparaty pozwalają fotografom stosować wynagrodzenie w nadmiernym lub zbyt niedoświetlonym miejscu. To ustawienie może być używane do kontroli artystycznej, ale jednocześnie do uzyskania odpowiedniej ekspozycji (np. 18-procentowe zdjęcie będzie wyeksponowane na szaro).

Wartość wynagrodzenia dla właściwości emisyjnej może wymuszać jaśniejszy kolor (wartości dodatnie) lub ciemniejsze (wartości ujemne). Jeśli włączysz efekt rozkwitu, konieczne może być dodatnie dostosowanie ekspozycji.

Model tkaniny

Wszystkie opisane powyżej modele materiałowe zostały zaprojektowane tak, aby symulowały gęste powierzchnie, zarówno na poziomie makro, jak i mikro. Odzież i tkaniny są jednak często wykonane z luźno połączonych nici, które pochłaniają i rozproszają światło opadowe. W porównaniu z twardymi powierzchniami tkanina charakteryzuje się miękkim lustrzanym przejściem o dużym odchyleniu i obecnym oświetleniem związanym z rozproszeniem do przodu i do tyłu. Niektóre tkaniny mają również odcienie dwukolorowe (np. aksamity).

Poniższa ilustracja przedstawia porównanie tkaniny dżinsowej renderowanych za pomocą modelu standardowego (po lewej) i modelu tkaniny (po prawej). Zwróć uwagę na to, że standardowy model materiału nie przechwytuje wyglądu próbki tkaniny dżinsowej (po lewej). Powierzchnia wydaje się sztywna (prawie jak plastik) bardziej podobna do tarty niż ubrania. Pokazuje również, jak miękkim płatkiem cieniowym związanym z absorpcją i rozpraszaniem jest wierny odpoczynek materiałowy.

Velvet to interesujący przykład zastosowania modelu materiału materiałowego. Jak widać na ilustracji poniżej, ten rodzaj tkaniny ma mocne oświetlenie na krawędziach spowodowane tym, że obraz jest skierowany do przodu i do tyłu. Przyczyny rozproszenia są spowodowane pojawianiem się włókna na powierzchni tkaniny. Błyskawica świeci światłem w kierunku przeciwnym do kierunku widoku. Analogicznie, gdy światło padające z tej samej strony co kierunek widoku jest rozproszone, światłownice rozchodzą się wstecz.

Wyszczególnić można tkaniny, które są najlepiej modelowane na modelu twardym. Na przykład wyroby ze skóry, jedwabiu i satyny można powielać za pomocą standardowych modeli materiałowych lub anizotropowych.

Model materiału materiałowego obejmuje wszystkie parametry zdefiniowane wcześniej w standardowym trybie materiału z wyjątkiem metali i odbicia. Dostępne są też 2 dodatkowe parametry opisane w tabeli poniżej.

Parametr	Definicja
sheenColor	Odcień odblaskowy do tworzenia dwustronnych odblasków (domyślnie \(\sqrt{baseColor}\))
subsurfaceColor	Odcień rozproszonego koloru po rozproszeniu i absorbowaniu materiału

Typ i zakres każdej usługi zostały opisane w tabeli poniżej.

Właściwość	Typ	Zakres	Uwaga
sheenColor	liczba zmiennoprzecinkowa3	[0,11]	Liniowa RGB
subsurfaceColor	liczba zmiennoprzecinkowa3	[0,11]	Liniowa RGB

Aby utworzyć aksamitny materiał, kolor podstawowy możesz ustawić na czarny (lub ciemny). Informacje o chromatyce należy zamiast tego ustawić na kolorze tła. Aby utworzyć bardziej powszechne tkaniny, takie jak dżins, bawełna itp., użyj koloru podstawowego dla chromatyzacji i użyj domyślnego koloru przejrzystego lub ustaw kolor odcienia na jasność koloru podstawowego.

Ostrzeżenie: model materiału materiałowego jest droższy niż standardowy model materiału.

Uwaga: aby zobaczyć, jaki jest wpływ parametru roughness, upewnij się, że sheenColor jest jaśniejszy niż baseColor. Możesz użyć tej opcji, aby uzyskać efekt fupu. Dzięki blasku baseColor jako sheenColor można uzyskać dość naturalny efekt, który sprawdza się w przypadku popularnych materiałów. Do tworzenia aksamitu można użyć ciemnego koloru baseColor i jasnego (nasyconego) sheenColor.

Uwaga: parametru subsurfaceColor należy używać z rozwagą. Wysokie wartości mogą zakłócić działanie cieni w niektórych obszarach. Najlepiej sprawdza się w przypadku subtelnych efektów transmisji określonych przez materiał.

Kolor połysku

Właściwość sheenColor może służyć do bezpośredniego modyfikowania odbicia lustrzanego. Zapewnia lepszą kontrolę nad wyglądem tkaniny i daje możliwość tworzenia dwukolorowych materiałów jednokolorowych.

Poniższy obraz przedstawia porównanie niebieskiego materiału z (i po lewej) oraz z (po prawej) obcasie (kliknij obraz, aby zobaczyć jego większą wersję).

Kolor powierzchni

Właściwość subsurfaceColor nie jest fizyczna i może służyć do symulowania rozproszenia, częściowego absorpcji światła i ponownego emisji światła w niektórych typach tkanin. Jest to szczególnie przydatne do tworzenia miękkich tkanin.

Ostrzeżenie: obliczenie modelu materiałowego jest droższe, gdy używana jest właściwość subsurfaceColor.

Poniższa ilustracja przedstawia efekt zastosowania subsurfaceColor. Przedstawia białą tkaninę (lewa kolumna) i białą tkaninę o brązowym podłożu (w prawej kolumnie). Kliknij obraz, aby wyświetlić jego większą wersję.

Model z oświetleniem

Model bez oświetlenia można wykorzystać do wyłączenia wszystkich obliczeń oświetlenia. Jej głównym przeznaczeniem jest renderowanie wstępnie oświetlonych elementów, takich jak sześcian, zawartość zewnętrzna (np. strumień wideo lub kamera), interfejsy użytkownika, wizualizacja/debugowanie elementów. Model bez podświetlenia ujawnia tylko 2 właściwości opisane w tabeli poniżej.

Właściwość	Definicja
kolor podstawowy	Rozproszenie powierzchni
emisyjna	Dodatkowy kolor rozproszony w celu symulacji emisji. Ta właściwość jest szczególnie przydatna w potoku HDR z kwiatem

Typ i zakres każdej usługi zostały opisane w tabeli poniżej.

Właściwość	Typ	Zakres	Uwaga
kolor podstawowy	liczba zmiennoprzecinkowa4	[0,11]	Wstępnie mnożone linearne RGB
emisyjna	liczba zmiennoprzecinkowa4	rgb=[0..1], a=N/A	Wstępnie mnożona linearna RGB, alfa jest ignorowana

Wartość emissive jest po prostu dodawana do baseColor, jeśli występuje. Głównym zastosowaniam elementu emissive jest wymuszanie rozkwitania niedoświetlonej powierzchni, jeśli potok HDR jest skonfigurowany z użyciem kwiatu.

Poniższa ilustracja przedstawia przykład nieoświetlonego modelu materiału służącego do renderowania informacji debugowania (kliknij obraz, aby zobaczyć jego większą wersję).

Obsługa kolorów

Kolory liniowe

Jeśli dane koloru pochodzą z tekstury, użyj tekstury sRGB, aby korzystać z automatycznej konwersji sprzętu z sRGB na linearną. Jeśli dane dotyczące kolorów są przekazywane jako parametr do materiału, który można przekształcić z sRGB na linearny, uruchom ten algorytm w każdym kanale kolorów:

float sRGB_to_linear(float color) {
    return color <= 0.04045 ? color / 12.92 : pow((color + 0.055) / 1.055, 2.4);
}

Możesz też skorzystać z jednej z 2 tańszych, ale mniej dokładnych wersji:

// Cheaper
linearColor = pow(color, 2.2);
// Cheapest
linearColor = color * color;

Wstępnie mnożony alfa

Kolor używa wstępnie mnożonego alfa, jeśli jego komponenty RGB są mnożone przez kanał alfa:

// Compute pre-multiplied color
color.rgb *= color.a;

Jeśli kolor tekstury jest próbkowany z tekstury, wystarczy upewnić się, że dane tekstury zostały wcześniej mnożone. Na Androidzie każda tekstura przesłana za pomocą mapy bitowej zostanie domyślnie mnożona.