Statyczne internetowe interfejsy API Google Maps Platform to zbiór interfejsów HTTP usług Google generujących obrazy, które możesz umieścić bezpośrednio na stronie.
W tym przewodniku opisano kilka typowych metod przydatnych podczas konfigurowania żądań obrazów i przetwarzania odpowiedzi usługi. Pełną dokumentację interfejsu Maps Static API znajdziesz w przewodniku dla programistów.
Co to jest statyczny internetowy interfejs API?
Statyczne interfejsy API Google Maps Platform pozwalają umieścić obraz z Map Google na stronie internetowej bez konieczności JavaScriptu ani dynamicznego wczytywania stron. Statyczne internetowe interfejsy API tworzą obraz na podstawie parametrów adresu URL, które są wysyłane za pomocą standardowego żądania HTTPS.Typowe żądanie statycznego interfejsu API Map Google ma zwykle następującą postać:
https://www.googleapis.com/staticmap/z/x/y?parameters
Uwaga: wszystkie aplikacje statycznego interfejsu API Map Google wymagają uwierzytelniania. Dowiedz się więcej o danych uwierzytelniających.
Dostęp SSL/TLS
HTTPS jest wymagany w przypadku wszystkich żądań Google Maps Platform, które używają kluczy interfejsu API lub zawierają dane użytkownika. Żądania przesyłane za pomocą protokołu HTTP, które zawierają dane wrażliwe, mogą zostać odrzucone.
Tworzenie prawidłowego adresu URL
Może Ci się wydawać, że „prawidłowy” adres URL jest oczywisty, ale to nieprawda. Na przykład adres URL wpisany w pasku adresu w przeglądarce może zawierać znaki specjalne (np."上海+中國"). Przed transmisją przeglądarka musi wewnętrznie przetłumaczyć te znaki na inne kodowanie.
Zgodnie z tym samym tokenem każdy kod, który generuje lub akceptuje dane wejściowe UTF-8, może traktować adresy URL ze znakami UTF-8 jako „prawidłowe”, ale musiałby również je przetłumaczyć przed wysłaniem ich na serwer WWW.
Ten proces nazywamy
kodowaniem adresów URL, czyli kodowaniem procentowym.
Znaki specjalne
Musimy tłumaczyć znaki specjalne, ponieważ wszystkie adresy URL muszą spełniać wymagania opisane w specyfikacji identyfikatora URI (Uniform Resource Identifier). Oznacza to, że adresy URL mogą zawierać tylko specjalny podzbiór znaków ASCII: znane symbole alfanumeryczne i niektóre znaki zarezerwowane do wykorzystania jako znaki kontrolne w adresach URL. Tabela zawiera podsumowanie tych znaków:
| Ustaw | postacie | Użycie adresu URL |
|---|---|---|
| Alfanumeryczne | a b c d e f g h i j k l m | Ciągi tekstowe, wykorzystanie schematu (http), port (8080) itp. |
| Niezarezerwowane | - _ . ~ | Ciągi tekstowe |
| Zarezerwowano | ! * ' ( ) ; : @ & = + $ , / ? % # [ ] | Znaki kontrolne lub ciągi tekstowe |
Podczas tworzenia prawidłowego adresu URL musisz upewnić się, że zawiera on tylko znaki podane w tabeli. Skonfigurowanie adresu URL tak, aby używał takiego zestawu znaków, zwykle skutkuje 2 problemami: pominięciem i zastąpieniem:
- Znaki, które chcesz obsługiwać, znajdują się poza powyższym zestawem. Na przykład znaki w innych językach, takich jak
上海+中國, muszą być zakodowane przy użyciu podanych wyżej znaków. Zgodnie z popularną konwencją spacje (niedozwolone w adresach URL) często są przedstawiane za pomocą znaku plusa'+'. - Znaki w powyższym zestawie występują jako znaki zastrzeżone, ale muszą być używane dosłownie.
Na przykład
?jest używany w adresach URL do wskazywania początku ciągu zapytania. Jeśli chcesz użyć ciągu znaków „?” i „tajemnic”, musisz zakodować znak'?'.
Wszystkie znaki do kodowania URL są kodowane za pomocą znaku '%' i dwuznakowej wartości szesnastkowej odpowiadającej ich znakowi UTF-8. Na przykład kod 上海+中國 w formacie UTF-8 byłby zakodowany w adresie URL jako %E4%B8%8A%E6%B5%B7%2B%E4%B8%AD%E5%9C%8B. Ciąg ? and the Mysterians byłby zakodowany w adresie URL jako %3F+and+the+Mysterians lub %3F%20and%20the%20Mysterians.
Typowe znaki, które wymagają kodowania
Oto kilka typowych znaków, które muszą być zakodowane:
| Niebezpieczna postać | Zakodowana wartość |
|---|---|
| Miejsce | %20 |
| ” | %22 |
| < | %3C |
| > | %3E |
| # | %23 |
| % | %25 |
| | | %7C |
Konwersja adresu URL otrzymanego z danych wejściowych użytkownika bywa czasem skomplikowana. Użytkownik może na przykład wprowadzić adres „ul. Główna 5" Ogólnie adres URL należy tworzyć z części, a wszelkie dane wpisane przez użytkownika traktuj jak znaki.
Poza tym adresy URL we wszystkich usługach internetowych Google Maps Platform i statycznych internetowych interfejsach API mogą mieć maksymalnie 16 384 znaki. W większości usług limit znaków będzie rzadko osiągany. Pamiętaj jednak, że niektóre usługi mają kilka parametrów, które mogą powodować powstawanie długich adresów URL.