API را تنظیم کنید

هر درخواستی که برنامه شما به API Postmaster Tools ارسال می کند باید شامل یک نشانه مجوز باشد. توکن همچنین برنامه شما را در گوگل شناسایی می کند.

درباره پروتکل های مجوز

برنامه شما باید از OAuth 2.0 برای تأیید درخواست ها استفاده کند. هیچ پروتکل مجوز دیگری پشتیبانی نمی شود. اگر برنامه شما از ورود به سیستم با Google استفاده می کند، برخی از جنبه های مجوز برای شما انجام می شود.

تأیید درخواست ها با OAuth 2.0

همه درخواست‌ها به API Postmaster Tools باید توسط یک کاربر تأیید شده مجاز باشد.

جزئیات فرآیند مجوز یا "جریان" برای OAuth 2.0 بسته به نوع برنامه ای که می نویسید تا حدودی متفاوت است. فرآیند کلی زیر برای همه انواع برنامه ها اعمال می شود:

1. هنگامی که برنامه خود را ایجاد می کنید، آن را با استفاده از Google API Console ثبت می کنید. سپس Google اطلاعاتی را که بعداً به آن نیاز خواهید داشت، مانند شناسه مشتری و راز مشتری ارائه می دهد.
2. API Postmaster Tools را در Google API Console فعال کنید. (اگر API در لیست API Console نیست، از این مرحله صرفنظر کنید.)
3. هنگامی که برنامه شما نیاز به دسترسی به داده های کاربر دارد، از Google دامنه دسترسی خاصی را می خواهد.
4. Google یک صفحه رضایت به کاربر نمایش می دهد و از او می خواهد تا به برنامه شما اجازه دهد تا برخی از داده های خود را درخواست کند.
5. اگر کاربر تأیید کند، گوگل به برنامه شما یک رمز دسترسی کوتاه مدت می دهد.
6. برنامه شما با پیوست کردن رمز دسترسی به درخواست، داده های کاربر را درخواست می کند.
7. اگر Google تشخیص دهد که درخواست شما و رمز معتبر هستند، داده‌های درخواستی را برمی‌گرداند.

برخی از جریان‌ها شامل مراحل اضافی هستند، مانند استفاده از نشانه‌های تازه‌سازی برای به دست آوردن نشانه‌های دسترسی جدید. برای اطلاعات دقیق درباره جریان‌ها برای انواع مختلف برنامه‌ها، به اسناد OAuth 2.0 Google مراجعه کنید.

در اینجا اطلاعات محدوده OAuth 2.0 برای Postmaster Tools API آمده است:

دامنه	معنی
https://www.googleapis.com/auth/postmaster.readonly	به داده های Postmaster Tools دسترسی فقط خواندنی را می دهد.

برای درخواست دسترسی با استفاده از OAuth 2.0، برنامه شما به اطلاعات محدوده و همچنین اطلاعاتی که Google هنگام ثبت برنامه خود ارائه می دهد (مانند شناسه مشتری و رمز سرویس گیرنده) نیاز دارد.

،

هر درخواستی که برنامه شما به API Postmaster Tools ارسال می کند باید شامل یک نشانه مجوز باشد. توکن همچنین برنامه شما را در گوگل شناسایی می کند.

درباره پروتکل های مجوز

برنامه شما باید از OAuth 2.0 برای تأیید درخواست ها استفاده کند. هیچ پروتکل مجوز دیگری پشتیبانی نمی شود. اگر برنامه شما از ورود به سیستم با Google استفاده می کند، برخی از جنبه های مجوز برای شما انجام می شود.

تأیید درخواست ها با OAuth 2.0

همه درخواست‌ها به API Postmaster Tools باید توسط یک کاربر تأیید شده مجاز باشد.

جزئیات فرآیند مجوز یا "جریان" برای OAuth 2.0 بسته به نوع برنامه ای که می نویسید تا حدودی متفاوت است. فرآیند کلی زیر برای همه انواع برنامه ها اعمال می شود:

1. هنگامی که برنامه خود را ایجاد می کنید، آن را با استفاده از Google API Console ثبت می کنید. سپس Google اطلاعاتی را که بعداً به آن نیاز خواهید داشت، مانند شناسه مشتری و راز مشتری ارائه می دهد.
2. API Postmaster Tools را در Google API Console فعال کنید. (اگر API در لیست API Console نیست، از این مرحله صرفنظر کنید.)
3. هنگامی که برنامه شما نیاز به دسترسی به داده های کاربر دارد، از Google دامنه دسترسی خاصی را می خواهد.
4. Google یک صفحه رضایت به کاربر نمایش می دهد و از او می خواهد تا به برنامه شما اجازه دهد تا برخی از داده های خود را درخواست کند.
5. اگر کاربر تأیید کند، گوگل به برنامه شما یک رمز دسترسی کوتاه مدت می دهد.
6. برنامه شما با پیوست کردن رمز دسترسی به درخواست، داده های کاربر را درخواست می کند.
7. اگر Google تشخیص دهد که درخواست شما و رمز معتبر هستند، داده‌های درخواستی را برمی‌گرداند.

برخی از جریان‌ها شامل مراحل اضافی هستند، مانند استفاده از نشانه‌های تازه‌سازی برای به دست آوردن نشانه‌های دسترسی جدید. برای اطلاعات دقیق درباره جریان‌ها برای انواع مختلف برنامه‌ها، به اسناد OAuth 2.0 Google مراجعه کنید.

در اینجا اطلاعات محدوده OAuth 2.0 برای Postmaster Tools API آمده است:

دامنه	معنی
https://www.googleapis.com/auth/postmaster.readonly	به داده های Postmaster Tools دسترسی فقط خواندنی را می دهد.

برای درخواست دسترسی با استفاده از OAuth 2.0، برنامه شما به اطلاعات محدوده و همچنین اطلاعاتی که Google هنگام ثبت برنامه خود ارائه می دهد (مانند شناسه مشتری و رمز سرویس گیرنده) نیاز دارد.

،

هر درخواستی که برنامه شما به API Postmaster Tools ارسال می کند باید شامل یک نشانه مجوز باشد. توکن همچنین برنامه شما را در گوگل شناسایی می کند.

درباره پروتکل های مجوز

برنامه شما باید از OAuth 2.0 برای تأیید درخواست ها استفاده کند. هیچ پروتکل مجوز دیگری پشتیبانی نمی شود. اگر برنامه شما از ورود به سیستم با Google استفاده می کند، برخی از جنبه های مجوز برای شما انجام می شود.

تأیید درخواست ها با OAuth 2.0

همه درخواست‌ها به API Postmaster Tools باید توسط یک کاربر تأیید شده مجاز باشد.

جزئیات فرآیند مجوز یا "جریان" برای OAuth 2.0 بسته به نوع برنامه ای که می نویسید تا حدودی متفاوت است. فرآیند کلی زیر برای همه انواع برنامه ها اعمال می شود:

1. هنگامی که برنامه خود را ایجاد می کنید، آن را با استفاده از Google API Console ثبت می کنید. سپس Google اطلاعاتی را که بعداً به آن نیاز خواهید داشت، مانند شناسه مشتری و راز مشتری ارائه می دهد.
2. API Postmaster Tools را در Google API Console فعال کنید. (اگر API در لیست API Console نیست، از این مرحله صرفنظر کنید.)
3. هنگامی که برنامه شما نیاز به دسترسی به داده های کاربر دارد، از Google دامنه دسترسی خاصی را می خواهد.
4. Google یک صفحه رضایت به کاربر نمایش می دهد و از او می خواهد تا به برنامه شما اجازه دهد تا برخی از داده های خود را درخواست کند.
5. اگر کاربر تأیید کند، گوگل به برنامه شما یک رمز دسترسی کوتاه مدت می دهد.
6. برنامه شما با پیوست کردن رمز دسترسی به درخواست، داده های کاربر را درخواست می کند.
7. اگر Google تشخیص دهد که درخواست شما و رمز معتبر هستند، داده‌های درخواستی را برمی‌گرداند.

برخی از جریان‌ها شامل مراحل اضافی هستند، مانند استفاده از نشانه‌های تازه‌سازی برای به دست آوردن نشانه‌های دسترسی جدید. برای اطلاعات دقیق درباره جریان‌ها برای انواع مختلف برنامه‌ها، به اسناد OAuth 2.0 Google مراجعه کنید.

در اینجا اطلاعات محدوده OAuth 2.0 برای Postmaster Tools API آمده است:

دامنه	معنی
https://www.googleapis.com/auth/postmaster.readonly	به داده های Postmaster Tools دسترسی فقط خواندنی را می دهد.

برای درخواست دسترسی با استفاده از OAuth 2.0، برنامه شما به اطلاعات محدوده و همچنین اطلاعاتی که Google هنگام ثبت برنامه خود ارائه می دهد (مانند شناسه مشتری و رمز سرویس گیرنده) نیاز دارد.

،

هر درخواستی که برنامه شما به API Postmaster Tools ارسال می کند باید شامل یک نشانه مجوز باشد. توکن همچنین برنامه شما را در گوگل شناسایی می کند.

درباره پروتکل های مجوز

برنامه شما باید از OAuth 2.0 برای تأیید درخواست ها استفاده کند. هیچ پروتکل مجوز دیگری پشتیبانی نمی شود. اگر برنامه شما از ورود به سیستم با Google استفاده می کند، برخی از جنبه های مجوز برای شما انجام می شود.

تأیید درخواست ها با OAuth 2.0

همه درخواست‌ها به API Postmaster Tools باید توسط یک کاربر تأیید شده مجاز باشد.

جزئیات فرآیند مجوز یا "جریان" برای OAuth 2.0 بسته به نوع برنامه ای که می نویسید تا حدودی متفاوت است. فرآیند کلی زیر برای همه انواع برنامه ها اعمال می شود:

1. هنگامی که برنامه خود را ایجاد می کنید، آن را با استفاده از Google API Console ثبت می کنید. سپس Google اطلاعاتی را که بعداً به آن نیاز خواهید داشت، مانند شناسه مشتری و راز مشتری ارائه می دهد.
2. API Postmaster Tools را در Google API Console فعال کنید. (اگر API در لیست API Console نیست، از این مرحله صرفنظر کنید.)
3. هنگامی که برنامه شما نیاز به دسترسی به داده های کاربر دارد، از Google دامنه دسترسی خاصی را می خواهد.
4. Google یک صفحه رضایت به کاربر نمایش می دهد و از او می خواهد تا به برنامه شما اجازه دهد تا برخی از داده های خود را درخواست کند.
5. اگر کاربر تأیید کند، گوگل به برنامه شما یک رمز دسترسی کوتاه مدت می دهد.
6. برنامه شما با پیوست کردن رمز دسترسی به درخواست، داده های کاربر را درخواست می کند.
7. اگر Google تشخیص دهد که درخواست شما و رمز معتبر هستند، داده‌های درخواستی را برمی‌گرداند.

برخی از جریان‌ها شامل مراحل اضافی هستند، مانند استفاده از نشانه‌های تازه‌سازی برای به دست آوردن نشانه‌های دسترسی جدید. برای اطلاعات دقیق درباره جریان‌ها برای انواع مختلف برنامه‌ها، به اسناد OAuth 2.0 Google مراجعه کنید.

در اینجا اطلاعات محدوده OAuth 2.0 برای Postmaster Tools API آمده است:

دامنه	معنی
https://www.googleapis.com/auth/postmaster.readonly	به داده های Postmaster Tools دسترسی فقط خواندنی را می دهد.

برای درخواست دسترسی با استفاده از OAuth 2.0، برنامه شما به اطلاعات محدوده و همچنین اطلاعاتی که Google هنگام ثبت برنامه خود ارائه می دهد (مانند شناسه مشتری و رمز سرویس گیرنده) نیاز دارد.