Słownik

W tej dokumentacji używamy tych terminów.

Dodatek do Kalendarza umożliwiający prowadzenie konferencji

Specjalny rodzaj dodatku, który umożliwia dostawcom usług wideo prezentowanie opcji rozmów wideo w wydarzeniach w Kalendarzu Google. Te dodatki wymagają dobrze rozwiniętego rozwiązania do prowadzenia rozmów wideo, z którym może się połączyć. Z tego powodu większość deweloperów nigdy nie musi tworzyć dodatku do kalendarza do prowadzenia konferencji.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Dodatki do Kalendarza. Więcej informacji o tym, jak przekonwertować dodatek do Kalendarza do dodatku do Google Workspace, znajdziesz w artykule Uaktualnianie opublikowanych dodatków.

Karta

Pojedyncza „strona” interfejsu dodatku. Karty składają się z różnych obiektów widżetów (przycisków, pól tekstowych, nagłówków itp.).

Więcej informacji znajdziesz w sekcji Karty.

Na podstawie karty

Dodatek, którego interfejs użytkownika wyświetla się jako panel na pasku bocznym (lub na urządzeniu mobilnym jako kolejne okno aktywności dostępne w menu). Dodatek ma pasek narzędzi u góry, który go identyfikuje i wyświetla kartę, czyli „stronę” interfejsu użytkownika dodatku.

Dodatki do Google Workspace są oparte na kartach.

Dane konferencji

Zestaw informacji, których Kalendarz Google potrzebuje, aby umożliwić użytkownikom tworzenie i dołączanie do konferencji innych firm, które są obsługiwane przez dodatek do Google Workspace lub dodatek do obsługi rozmów wideo w Kalendarzu.

Więcej informacji znajdziesz w sekcji Dane konferencji.

Rozwiązanie do obsługi rozmów wideo

Reprezentacja konferencji innej firmy, którą można utworzyć w Kalendarzu Google za pomocą dodatku Google Workspace lub dodatku do rozmów wideo w Kalendarzu.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Rozwiązania konferencyjne.

Kontekst

Bieżący stan aplikacji hosta. Na przykład aktualna wiadomość w Gmailu, edytowane wydarzenie w Kalendarzu lub wybrane pliki na Dysku są częścią bieżącego kontekstu aplikacji hosta. Kontekst wraz z innymi informacjami jest zbierany w obiekcie zdarzenia, który jest przekazywany do funkcji reguły jako parametr.

Wyzwalanie kontekstowe

Określanie reguł, które działają, gdy użytkownik wejdzie w konkretny kontekst, np. gdy otworzy wątek e-maila w Gmailu. Wyzwalanie kontekstowe pozwala dodatkowi wyświetlić interfejs odpowiedni do danego kontekstu. Reguły kontekstowe są konfigurowane w pliku manifestu projektu skryptu dodatku, dlatego stanowią rodzaj reguły manifestu.

Dodatki do edytora

Pierwotny zestaw typów dodatków, które zezwalały tylko na rozszerzenia Dokumentów, Arkuszy, Formularzy lub Prezentacji Google. Dodatki do edytora nie są oparte na kartach. Wymagały one od dewelopera tworzenia interfejsu użytkownika z czystego kodu HTML i CSS. Każde rozszerzenie edytora może rozszerzać tylko jedną aplikację hosta.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Rozszerzenia edytora.

Obiekt zdarzenia

Obiekt JSON, który jest tworzony automatycznie, gdy użytkownik żąda strony głównej, gdy dodatek wchodzi w kontekst, na który musi odpowiedzieć, lub w wyniku interakcji użytkownika z widżetami w interfejsie dodatku. Po utworzeniu obiekty zdarzeń są przekazywane do określonej funkcji reguły lub funkcji wywołania zwrotnego. Obiekty zdarzenia służą do przekazywania informacji z otoczenia po stronie klienta użytkownika (np. informacji wprowadzonych przez niego w widżetach interfejsu dodatku) do kodu po stronie serwera dodatku, który może następnie działać na podstawie tych informacji i zwracać odpowiednią odpowiedź.

Więcej informacji znajdziesz w sekcji Obiekty zdarzeń.

Dodatki do Gmaila

dodatek, który rozszerza tylko Gmaila; Dodatki w Gmailu są oparte na kartach. Wiele funkcji, zachowań i szczegółów rozwoju używanych do tworzenia dodatków do Gmaila jest identycznych z tymi, które są używane do tworzenia dodatków do Google Workspace.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Dodatki do Gmaila. Informacje o przekształcaniu dodatku Gmaila w dodatek Google Workspace znajdziesz w artykule Uaktualnianie opublikowanych dodatków.

Strona główna

Główna karta interfejsu użytkownika dodatku. Strony główne są wyświetlane, gdy użytkownicy otwierają dodatek, i pozwalają mu wyświetlać treści poza określonym kontekstem (np. gdy użytkownik przegląda wątki e-maili w Gmailu, ale nie otworzył żadnego z nich). Wygląd i działanie strony głównej dodatku definiujesz tak samo jak w przypadku każdej innej karty.

Więcej informacji znajdziesz w sekcji Strony główne.

Host lub aplikacja hosta

Aplikacja Google Workspace, którą rozszerza dodatek Google Workspace, np. Gmail lub Kalendarz Google.

HTML

Dodatek, którego interfejs użytkownika jest zdefiniowany za pomocą HTML i CSS zamiast wbudowanej w Apps Script usługi kart. Tylko starsze dodatki do Edytora są oparte na języku HTML.

Wyświetlanie podglądu linku jest aktywowane, gdy użytkownicy wchodzą w interakcję z adresem URL należącym do innej firmy lub niebędącym adresem URL Google w aplikacji hosta Google, takiej jak Dokumenty Google. Wyzwalanie podglądu linku umożliwia definiowanie wzorców adresów URL do wyświetlania podglądu w usłudze lub interfejsie API oraz konfigurowanie treści podglądu, w tym elementu inteligentnego i karty podglądu. Linki do podglądu to reguły, które są konfigurowane w pliku manifestu projektu dodatku. Są one więc rodzajem reguł w pliku manifestu.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Wyświetlanie podglądów linków za pomocą elementów inteligentnych.

Plik manifestu

Plik JSON dołączony do projektu Apps Script. Plik manifestu służy do definiowania informacji o projekcie, których skrypt potrzebuje do prawidłowego działania. W przypadku dodatków Google Workspace manifest służy do określania hostów, które dodatek może rozszerzać, oraz do udostępniania określonych ustawień sterowania interfejsem.

Aktywator pliku manifestu

Zdarzenie zdefiniowane w pliku manifestu projektu, np. zdarzenie dotyczące strony głównej lub zdarzenie kontekstowe. Wyzwalacze w pliku manifestu służą wyłącznie do tworzenia i wyświetlania nowych kart, gdy użytkownik żąda strony głównej dodatku lub gdy dodatek wejdzie w kontekst, który wymaga aktualizacji wyświetlania.

Wyzwalacze w pliku manifestu różnią się od innych wyzwalaczy w Google Apps Script, ponieważ nie są wbudowane (jak proste wyzwalacze) i nie można ich tworzyć programowo za pomocą usługi skryptu (jak instalowalne wyzwalacze).

Karty bez kontekstu

Karty, które wyświetlają treści, gdy użytkownik znajduje się poza określonym kontekstem, na przykład gdy przegląda wątki e-maili w Gmailu, ale żadnego z nich nie otworzył. Strony główne to rodzaj karty bez kontekstu.

Sekcja po prawej stronie interfejsu hosta, w której wyświetla się interfejs dodatku Google Workspace. Paski boczne mogą definiować również dodatki do Gmaila i Editora.

Element inteligentny

Element inteligentny to wzmianka o osobie, pliku, wydarzeniu w kalendarzu lub innej jednostce w aplikacji Google Workspace. Gdy użytkownik najedzie na element, może też wyświetlić podgląd dodatkowych treści dotyczących pliku lub linku. Gdy na przykład użytkownicy najeżdżają kursorem na element dotykowy przedstawiający prezentację w Google Slides, widzą zrzut ekranu slajdu, właściciela prezentacji i informację, czy użytkownik oglądał tę prezentację wcześniej.

Możesz skonfigurować dodatek tak, aby używać elementów inteligentnych do wyświetlania podglądu linków do usług innych firm lub usług innych niż Google. Zobacz Podgląd linków w Dokumentach Google.

Wyzwalacz

Warunek i automatyczna odpowiedź na zdarzenie zdefiniowane przez projekt lub dodatek Apps Script. Reguły są uruchamiane po wystąpieniu powiązanego zdarzenia (np. po otwarciu dodatku) i spowodują automatyczne wykonanie określonej funkcji Apps Script (funkcji reguły). W przypadku dodatków Google Workspace funkcje wyzwalające często tworzą nowe karty, aby kontrolować, która część interfejsu dodatku ma być wyświetlana. Reguły mogą mieć tylko niektóre typy zdarzeń.

Więcej informacji znajdziesz w sekcji wyzwalacze dodatków.

Funkcja wywołania

Funkcja Apps Script w projekcie, która jest wykonywana w odpowiedzi na wywołanie.

Widżet

Element interfejsu, np. przycisk, pole tekstowe lub pole wyboru. Karty są tworzone z sekwencji obiektów widżetów zdefiniowanych przez wbudowaną usługę kart w Apps Script.

Więcej informacji znajdziesz w artykule o widżetach.

Funkcja obsługi widżetu

Funkcja łącząca konkretny widżet z konkretnym obiektem działania. Każdy typ widżetu ma zestaw zdefiniowanych funkcji obsługi widżetu, które można wykorzystać do łączenia z działaniami. Funkcje obsługi widżetów określają, jakie interakcje użytkownika powodują wykonanie działania, i są kluczowym elementem interaktywności widżetu.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Funkcje obsługi widżetu.