Słowniczek

W tej dokumentacji wykorzystano następujące terminy.

Dodatek do obsługi rozmów w Kalendarzu

Specjalny dodatek służący do obsługi funkcji rozmów wideo w Kalendarzu Google przez dostawców rozmów wideo. Dodatek wymaga dobrze opracowanego rozwiązania do obsługi rozmów wideo. Z tego powodu większość deweloperów nigdy nie musi tworzyć dodatku do rozmów wideo w Kalendarzu.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Dodatki do Kalendarza Google. Zobacz też Uaktualnianie opublikowanych dodatków, aby dowiedzieć się, jak przekonwertować dodatek do obsługi Kalendarza w dodatek do Google Workspace.

Karta

Pojedyncza „strona” interfejsu dodatku. Karty składają się z różnych obiektów widżetów (przycisków, pól tekstowych, nagłówków itd.).

Więcej informacji znajdziesz w sekcji Karty.

Na podstawie karty

Dodatek, którego interfejs użytkownika wyświetla się w panelu na pasku bocznym (lub na urządzeniu mobilnym jako okno kolejnego okna aktywności). Dodatek ma górny pasek narzędzi, który identyfikuje dodatek i wyświetla kartę – zasadniczo „stronę” interfejsu dodatku.

Dodatki do Google Workspace są oparte na kartach.

Dane konferencji

To zestaw informacji, który jest wymagany do umożliwienia użytkownikom tworzenia i prowadzenia rozmów z użytkownikami zewnętrznymi z wykorzystaniem dodatku Google Workspace lub dodatku do Kalendarza Google.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Dane rozmów wideo.

Rozwiązanie konferencyjne

Reprezentacja konferencji innej firmy, która może być utworzona w Kalendarzu Google przy użyciu dodatku Google Workspace lub dodatku do rozmów wideo w Kalendarzu.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Rozwiązania konferencyjne.

kontekst,

Bieżący stan aplikacji hosta. Na przykład które wiadomości są obecnie otwarte w Gmailu, które wydarzenia w Kalendarzu edytujesz, lub które pliki z Dysku są obecnie zaznaczone w bieżącym kontekście aplikacji hosta. Kontekst wraz z innymi informacjami jest zbierany do obiektu zdarzenia, który jest przekazywany do funkcji aktywatora jako parametr.

Działanie kontekstowe

Technika definiowania reguł, które są uruchamiane, gdy użytkownik wpisuje określony kontekst, na przykład otwiera wątek wiadomości w Gmailu. Uruchomienie kontekstowe pozwala na dodatek dodatku w odpowiednim interfejsie. Aktywatory kontekstowe są skonfigurowane w pliku manifestu projektu dodatku, dlatego są typem reguły pliku manifestu.

Dodatki do Edytora

Pierwotny zestaw dodatków, który zezwalał wyłącznie na rozszerzenia Dokumentów, Arkuszy, Formularzy i Prezentacji Google. Dodatki do edytora nie są oparte na kartach. Zamiast tego wymagały od dewelopera utworzenia interfejsu z nieprzetworzonym kodem HTML i CSS. Każdy dodatek w edytorze może przedłużyć tylko jedną aplikację hosta.

Więcej informacji znajdziesz w sekcji Dodatki do Edytora.

Obiekt zdarzenia

Obiekt JSON tworzony automatycznie, gdy wysyłane są żądania stron głównych, gdy dodatek wpisze kontekst, na który musi odpowiedzieć, lub w wyniku interakcji użytkowników z widżetami w interfejsie dodatku. Po utworzeniu obiekty zdarzeń są przekazywane do określonej funkcji aktywatora lub funkcji wywołania zwrotnego. Obiekty zdarzeń służą do przekazywania informacji ze środowiska użytkownika po stronie klienta (np. informacji wprowadzonych w widżetach interfejsu dodatku) do kodu po stronie serwera, który następnie może wykonywać te działania i zwracać odpowiednią odpowiedź.

Więcej informacji znajdziesz w sekcji Obiekty zdarzeń.

Dodatki do Gmaila

Dodatek rozszerzający tylko Gmaila. Dodatki w Gmailu działają na podstawie karty. Znaczne szczegóły dotyczące funkcjonalności, zachowania i rozwoju wykorzystane do tworzenia dodatków w Gmailu są takie same jak te, które są używane do tworzenia dodatków do Google Workspace.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Dodatki do Gmaila. Zobacz też Uaktualnianie opublikowanych dodatków, aby dowiedzieć się, jak przekonwertować dodatek do Gmaila w dodatek do Google Workspace.

Strona główna

Główna karta interfejsu dodatku. Strony główne są wyświetlane, gdy użytkownicy otwierają dodatek, i umożliwiają wyświetlanie w nim treści spoza określonego kontekstu (np. gdy użytkownicy przeglądają wątki e-maili w Gmailu, ale ich nie otwierają). Możesz określić wygląd i działanie swojej strony głównej dodatku, tak jak w przypadku każdej innej karty.

Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej.

Aplikacja hosta lub hosta

Aplikacja Google Workspace stanowiąca dodatek do Google Workspace, taki jak Gmail czy Kalendarz Google.

Oparta na HTML

Dodatek, którego interfejs jest zdefiniowany za pomocą HTML i CSS, a nie wbudowanej usługi Card Script. Tylko starsze dodatki do edycji korzystają z kodu HTML.

Reguły podglądu linków uruchamiają się, gdy użytkownicy wchodzą w interakcje z adresem URL firmy zewnętrznej lub spoza Google w aplikacji hosta Google, takiej jak Dokumenty Google. Reguła podglądu linku pozwala zdefiniować wzorce adresów URL na potrzeby podglądu w usłudze lub interfejsie API oraz skonfigurować treść podglądu, w tym element inteligentny i kartę podglądu. Aktywatory podglądu linków są konfigurowane w pliku manifestu projektu dodatku, dlatego są typem aktywatora w pliku manifestu

Więcej informacji znajdziesz w artykule Wyświetlanie podglądu linków w Dokumentach Google.

Plik manifestu

Plik JSON dołączony do projektu Apps Script. Plik manifestu służy do definiowania informacji o projekcie, w którym skrypt musi działać prawidłowo. W przypadku dodatków do Google Workspace manifest służy do określenia, które hosty dodatku mogą być rozszerzane, oraz do określenia określonych ustawień interfejsu użytkownika.

Aktywator pliku manifestu

Aktywator zdefiniowany w pliku manifestu projektu, np. reguła na stronie głównej lub reguła kontekstowa. Aktywatory pliku manifestu służą wyłącznie do tworzenia i wyświetlania nowych kart, gdy żądana jest strona główna dodatku lub gdy dodatek wprowadza kontekst, który wymaga aktualizacji wyświetlacza.

Aktywatory pliku manifestu różnią się od innych aktywatorów w Apps Script, ponieważ nie są wbudowane (np. proste aktywatory) i nie można ich tworzyć automatycznie za pomocą usługi Apps Script (np. instalacyjnych reguł).

Karty niezwiązane z kontekstem

Karty, które pokazują treści, gdy użytkownik znajduje się poza określonym kontekstem, na przykład podczas przeglądania wątków e-maili w Gmailu, ale jeszcze ich nie otworzył. Strony główne są rodzajem karty niekontekstowej.

Sekcja po prawej stronie interfejsu hosta, w której wyświetlany jest interfejs dodatku Google Workspace. Dodatki do Gmaila i Edytora mogą też określać paski boczne.

Element inteligentny

Element inteligentny to wzmianka o osobie, pliku, wydarzeniu w kalendarzu lub innym elemencie w aplikacji Google Workspace. Gdy użytkownik najedzie na element kursorem, może też zobaczyć podgląd dodatkowych treści w pliku lub linku. Gdy na przykład użytkownik najedzie na element przy użyciu pliku w Prezentacjach Google, zobaczy zrzut ekranu slajdu, nazwę właściciela prezentacji oraz informację o tym, czy użytkownik już ją widział.

Możesz skonfigurować dodatek pod kątem użycia elementów inteligentnych do wyświetlania podglądu linków usług zewnętrznych lub innych firm. Zobacz Podgląd linków w Dokumentach Google.

Aktywator

Warunek i automatyczna odpowiedź na zdarzenie zdefiniowane przez projekt lub dodatek Apps Script. Aktywatory uruchamiają się, gdy następuje powiązane z nimi zdarzenie (na przykład po otworzeniu dodatku) i automatycznie uruchamiają określoną funkcję Apps Script (funkcję aktywatora). W przypadku dodatków do Google Workspace funkcje aktywatorów często tworzą nowe karty, aby kontrolować, która część interfejsu użytkownika jest wyświetlana. Tylko niektóre typy zdarzeń mogą mieć reguły.

Więcej informacji znajdziesz w sekcji o regułach dodatków.

Funkcja aktywująca

Funkcja Apps Script w projekcie, która jest wykonywana w odpowiedzi na uruchamiany aktywator.

Widżet

Element interfejsu taki jak przycisk, pole tekstowe lub pole wyboru. Karty są tworzone z sekwencji obiektów widżetów zdefiniowanych przez usługę Apps Script usługę karty.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Widżety.

Funkcja obsługi widżetu

Funkcja łącząca określony widżet z konkretnym obiektem czynności. Każdy typ widżetu zawiera zestaw zdefiniowanych funkcji obsługi widżetów, których można użyć do nawiązania działania. Funkcje obsługi widżetów określają, jakiego rodzaju interakcja użytkownika powoduje wynikowe działanie, i są kluczowym elementem interakcyjności widżetów.

Więcej informacji znajdziesz w sekcji Funkcje obsługi widżetów.