واقع گرایی

همه انواع محتوا را می توان در تجربیات AR استفاده کرد، از مدل های مبلمان سه بعدی گرفته تا متن و برچسب های دو بعدی.

در هر تجربه AR، سعی کنید دنیای AR خود را با محیط فیزیکی کاربر ترکیب کنید. خواه هدف واقع‌گرایی باشد یا حیرت‌انگیز، اشیاء AR شما باید با محیط خود درگیر شوند و آنها را منعکس کنند. از سایه ها، نور، انسداد، بازتاب و برخورد برای کمک به اشیاء خود در فضای واقعی استفاده کنید.

مدل سازی

هنگامی که اشیاء سه بعدی ایجاد می کنید، آنها را به اندازه واقعی ایجاد کنید. اشیاء با اندازه کامل راحت تر می توانند مستقیماً در تجربه شما قرار بگیرند.

همه اشیاء باید در یک جهت باشند. از یک فضای مختصات سمت راست استفاده کنید، جایی که +Y بالا، +X سمت راست، و -Z از مبدأ به جلو اشاره می کند.

هنگامی که یک شی را برای صحنه خود مدل می کنید، مطمئن شوید که آن را در سطح زمین در مرکز هندسی پایه جسم قرار دهید.

به یاد داشته باشید، اشیاء سه بعدی را می توان از هر طرف مشاهده کرد. از اشیاء کامل استفاده کنید و مطمئن شوید که همه سطوح را رندر کنید، حتی سطوحی که کاربر ممکن است فوراً آنها را نبیند، مانند سطح پشتی پرده یا پایین کاناپه.

بافت سازی

برای اینکه صحنه‌تان سریع‌تر بارگذاری شود، بافت‌ها را خیلی بزرگ نکنید. وضوح آنها باید حداکثر 2k باشد.

وقتی نویز بصری اضافه می کنید، بافت ها واقعی تر به نظر می رسند. تکرار الگوها و رنگ های مسطح می تواند برای چشم انسان ساختگی به نظر برسد.

برجستگی ها، پارگی ها، تغییرات، اختلالات الگو و سایر اشکال نویز بصری را اضافه کنید. آنها کاشی کاری های تکراری را از بین می برند و دارایی های شما را دقیق و باورپذیر نشان می دهند.

مواد PBR

برای اینکه دارایی های خود باورپذیرتر به نظر برسند، از رندر مبتنی بر فیزیکی (PBR) استفاده کنید.

PBR به شما امکان می دهد جزئیات واقعی را به اشیا در صحنه خود اضافه کنید. چندین بافت را برای ایجاد توهم عمق و بافت ترکیب می کند و از رفتار فیزیکی نور برای ایجاد حس طبیعی به یک شی استفاده می کند.

این بافت ها به شی شما تعریف می دهند و ظاهر واقعی دنیای AR شما را افزایش می دهند.

نقشه های معمولی

نقشه برداری معمولی می تواند جزئیات را به ظاهر یک شی اضافه کند. این باعث می‌شود بافت شی بدون نیاز به اضافه کردن هندسه واقعی‌تر به نظر برسد.

نقشه های معمولی برای دادن ظاهری واقعی به اشیا ایده آل هستند. این یک سطح از جزئیات اضافی است که در صورت تمایل می توانید آن را روی اشیاء اعمال کنید.

توصیه می شود - با نقشه های معمولی

توصیه نمی شود - بدون نقشه های معمولی

انسداد محیطی

انسداد محیطی یک تکنیک رندر است که میزان سایه ای را که روی سطح هر جسمی می افتد را کنترل می کند.

وقتی از بافت انسداد محیطی روی یک شی استفاده می‌کنید، دقیق‌تر و واقعی‌تر به نظر می‌رسد.

توصیه می‌شود - با انسداد محیط، به نظر می‌رسد نور و سایه‌ها از چندین منبع واقعی می‌آیند و ظاهری واقعی به صندلی می‌دهند.

توصیه نمی شود - بدون انسداد محیطی، هیچ سایه یا تغییری وجود ندارد. صندلی شبیه به کلیپ آرت است.

هواپیماهای سایه

صفحه سایه یک سطح مجازی است که در زیر جسم شما قرار دارد. هواپیما فقط شامل سایه ها می شود، نه خود اشیا.

صفحات سایه یک راه ساده برای تأکید بر حضور اشیا در صحنه شما هستند. شامل هندسه صفحه سایه و بافت صفحه سایه پخته شده با هر دارایی.

توصیه می شود - با صفحه سایه، صندلی در فضا زمین شده به نظر می رسد.

توصیه نمی شود - بدون صفحه سایه، به نظر می رسد صندلی زمین نشده و شناور است.

نورپردازی

شرایط نور را در صحنه خود بهینه کنید.

برای اینکه اشیای مجازی شما با دنیای واقعی ترکیب شوند، مطمئن شوید که نور مناسبی دارند. یک سیستم تخمین نور درست در ARCore تعبیه شده است. این به شما امکان می دهد شرایط نوری را ارائه دهید که به صورت پویا با محیط اطراف تنظیم می شود.

توصیه می شود - از ویژگی های تخمین نور ARCore برای بهبود وفاداری استفاده کنید

توصیه نمی شود - استفاده از بافت های بدون نور که با رعد و برق محیط سازگار نیستند

عمق

از تکنیک های بصری برای دادن عمق و فاصله به صحنه خود استفاده کنید.

در یک تجربه واقعیت افزوده، کاربران می توانند در تشخیص اینکه اشیای مجازی چقدر دور و تا چه حد در صحنه هستند، مشکل داشته باشند.

صحنه خود را با ایجاد جلوه ی عمق به تصویر بکشید. از تکنیک هایی مانند صفحات سایه، انسداد و بافت استفاده کنید. شما همچنین می توانید با پرسپکتیوها بازی کنید، مانند قرار دادن اشیاء بزرگ در نزدیکی کاربر و موارد کوچکتر در دورتر.

اشیایی ایجاد کنید که از یک قسمت صحنه به قسمت دیگر حرکت می کنند. قورباغه ای را در نظر بگیرید که از روی زمین به بالای میز می پرد یا قطاری که از پس زمینه به پیش زمینه می رود. این باعث می شود تجربه شما کمتر شبیه ویترین فروشگاه و بیشتر شبیه به یک دنیا باشد، و به عنوان یک مزیت، صحنه مسکونی و زنده به نظر می رسد.

حضور

اشیاء مجازی خود را طوری طراحی کنید که در دنیای واقعی زندگی کنند.

در یک تجربه واقعیت افزوده، هر شی باید احساس کند که در همان صحنه ای قرار دارد که هر شی دیگری قرار دارد.

حضور اشیا را با استفاده از سایه، نور، انسداد محیط، فیزیک و بازتاب شبیه سازی کنید. درست مانند اشیاء واقعی، اشیاء AR باید به محیط دنیای واقعی واکنش نشان دهند.