ee.ImageCollection.loadZarrV2Array

Wczytuje tablicę Zarr v2 z co najmniej 3 wymiarami (np. co najmniej 1 wymiar nieprzestrzenny) jako ImageCollection, dzieląc go wzdłuż określonej osi nieprzestrzennej. Atrybuty tablicy (.zattrs) muszą zawierać pole „_ARRAY_DIMENSIONS”, które jest listą nazw wymiarów (np. ['time', 'y', 'x']). Musi być co najmniej 2 wymiary, a 2 ostatnie z nich muszą odpowiadać odpowiednio Y i X (np. ['lat', 'lon']). Obsługiwane kodeki kompresji to 'blosc', 'gzip', 'lz4', 'zlib' i 'zstd'. Obsługiwane kodeki metakompresji blosc to „lz4”, „lz4hc”, „zlib” i „zstd” (kodek „blosclz” nie jest obsługiwany).

WykorzystanieZwroty
ee.ImageCollection.loadZarrV2Array(uri, proj, axis, starts, ends)ImageCollection
ArgumentTypSzczegóły
uriCiąg znakówIdentyfikator URI obiektu w Cloud Storage pliku .zarray do załadowania. W katalogu nadrzędnym katalogu tablicy musi znajdować się plik .zmetadata (np. w przypadku „gs://b/o/.zarray” musi znajdować się plik „gs://b/.zmetadata”). Metadane zasobnika muszą być dostępne (wymaga to uprawnienia „storage.buckets.get”, które jest przyznawane przez rolę „Storage Legacy Bucket Reader” i inne, patrz https://cloud.google.com/storage/docs/access-control/iam-roles). Zasób musi znajdować się w wieloregionie w USA, regionie podwójnym, w tym US-CENTRAL1, lub w regionie US-CENTRAL1.
projOdwzorowanieProjekcja tablicy.
axisInteger, default: nullNieprzestrzenna oś (z indeksem 0) wzdłuż której należy podzielić tablicę, aby utworzyć kolekcję obrazów. Każdy obraz w zbiorze reprezentuje pojedynczy wycinek (o długości 1) wzdłuż tej osi. Jeśli jest null, przyjmuje domyślnie wartość 0. Wartość musi mieścić się w zakresie [0, N-1], gdzie N to liczba wymiarów nieprzestrzennych (czyli łączna liczba wymiarów - 2). Tablica musi mieć co najmniej 1 wymiar nieprzestrzenny (czyli co najmniej 3 wymiary).
startsLista, domyślnie: pustaIndeksy (włącznie) określające, od których miejsc mają się zaczynać przekroje w każdym wymiarze nieprzestrzennym. Jeśli jest to wartość null, w przypadku wszystkich wymiarów nieprzestrzennych przekroje będą się zaczynać od indeksu 0. Jeśli jest podana, lista musi mieć długość równą liczbie wymiarów nieprzestrzennych (łączna liczba wymiarów – 2). Pojedynczy element na liście może mieć wartość null, która domyślnie przyjmuje wartość 0 dla danego wymiaru. Indeksy ujemne są liczone od końca wymiaru (np. -1 to ostatni element).
endsLista, domyślnie: pustaIndeksy (wyłączające) określające, w przypadku których wymiarów nieprzestrzennych mają być tworzone przekroje. Jeśli jest to wartość null, przekroje będą się rozciągać do końca każdego odpowiedniego wymiaru nieprzestrzennego (czyli domyślnie do długości wymiaru). Jeśli jest podana, lista musi mieć długość równą liczbie wymiarów nieprzestrzennych (łączna liczba wymiarów – 2). Pojedynczy element na liście może mieć wartość null, która jest też domyślnie ustawiana na długość danego wymiaru. Indeksy ujemne są liczone od końca wymiaru (np. -1 to ostatni element).